با ریسمان طالبان نباید به چاه پایین شد

تاکنون گروه طالبان چهره‌اش را پشت نقاب تسامح و تساهل سیاسی پوشانیده است. پس از به قدرت رسیدن این گروه در روزهای نخست که مردم با ترس و وحشت بیشتر به سر می‌بردند، طالبان با حضور در مراسم عاشورا در غرب کابل چهره‌ی انعطاف‌پذیرتری را اختیار کرده بودند. مردم تا اندازه‌ای خوش‌بین بودند که نسل دوم طالبان بهتر از نسل اول آنان استند. اما با گذشت هر روز اندک اندک از گرد و خاک چهره‌ی‌شان کاسته می‌شود و نشان می‌دهند که طالب، طالب است و قرائت دینی‌شان همان تلقی گذشته و باورهای‌شان همان برتری‌خواهی بی‌چون‌وچرای یک قوم است، حس پشتون‌والی از سروسیمایی همه‌ی‌شان هویداست.

طالبان تا اکنون در اریکه‌ی قدرت تکیه زده‌اند، با تمام قدرت تلاش کردند چهره‌ی ملایم‌شان خدشه دار نشوند. ولی در مواجهه با هویت و فرهنگ هزاره‌ها نتوانسته است آنچه را در سرشت دارند کتمان کنند. به نظر می‌رسد هر چقدر پایه‌های حکومت‌شان قوی‌تر شود این تبعیض و ضدیت که با هزاره‌ها دارند آشکارتر می‌شوند.

در نخستین روزهای به قدرت رسیدن طالبان تندیس شهید مزاری در بامیان انفجار داده شد. طالبان گفتند کار آنان نبوده است و تندیس دیگری را نصب خواهند کرد. ولی در روزهای اخیر نه تنها که عاملان شکستاندن تندیس شهید مزاری را پیدا نکردند که به طور رسمی نام چوک شهید مزاری را بنام چوک قرآن و چوک شهید ضحاک را بنام چوک شهدا تغییر دادند.

عملکرد و برخورد طالبان نشان می‌دهد این گروه هم می‌برند و هم می‌دوزند. با احتیاط تمام کینه و کدورت را که دارند متواتر دنبال می‌کنند. نباید فراموش کرد که شهید مزاری توسط گروه طالبان با هزار نیرنگ و ترفند به قتل رسید و شهید ضحاک توسط همین گروه کشته شد. اکنون همه می‌دانند به ریسمان طالبان آویزان شدن بازی با جان است و نباید به وعده‌های این‌ها اعتماد کرد. اکنون شهید مزاری برای یک جمعیت بزرگ افغانستان نماد آزادی‌خواهی و عدالت است. توهین به مزاری شکستن غرور یک مردم بزرگ است. شکستاندن تندیس کسی که برای یک ملت هویت و آغاز مجدد معنابخشی به زندگی است سیلی به صورت همه‌ی آنان اند.

طالبان که هنوز دایره مشروعیت ملی شان درحد یک قریه و روستا نیست چطور می‌توانند ادعا کنند تمام معیارهای ملی برای شناخت و کسب مشروعیت بین‌المللی را فراهم کرده است. اکنون این گروه به دور از چشم رسانه‌ها و جامعه‌ی جهانی در ستیز با اقوام غیرپشتون هستند. عملاً در پی حذف آنان هستند. زمین و خانه‌های شان را به هواداران خود تقسیم می‌کنند و باشندگان برخی مناطق را به اجبار کوچ می‌دهند.