افزایش فقر و مشکلات اقتصادی؛ زنان بی‌سرپرست در کابل مجبور به انجام کارهای شاقه‌اند ـ مجله‌ی اورال
با وخیم‌شدن اوضاع اقتصادی و کاهش کسب و کار در کشور، زنان مجبور شده‌اند که به کارهای شاقه‌ی روی بازار رو آورند.
"سوسن" باشنده‌ی شهر کابل و مادر پنج فرزند است. فقر و مشکلات اقتصادی وی را مجبور کرده است که با کراچی‌دستی به کار شاقه‌ی حمل و نقل اموال مردم بپردازد. قرار گفته‌های خودش، او مادر پنج فرزند است که تمام فرزندانش هنوز کودکان خردسال هستند و نمی‌توانند منبع درآمد برای خانواده باشند. شوهر سوسن، مدت یک‌سال می‌شود که ناپدید است و هیچ آثار و نشانی از او در دست نیست.
این درحالی است که به جز سوسن، زنان زیادی هستند که به‌خاطر فقر و ناداری دست به انجام کارهای شاقه روی بازار زده‌اند.
"فاطمه" باشنده‌ی غرب کابل است که در ساحه‌ی قلعه‌ی نو از مربوطات ناحیه سیزدهم پولیس، با کراچی‌دستی‌اش جواری فروشی می‌کند. او هر روز صبح با کراچی مملو از بار در کنار جاده می‌آید و تا غروب جواری می‌فروشد.
فاطمه به مجله‌ی اورال می‌گوید: سه فرزند دارم. دو فرزندم دختر خردسال هستند و یک فرزندم پسر شش ساله است. شوهرم سه سال قبل از ناحیه یک دست و یک پا فلج شد و هم‌اکنون در اوضاع بسیار سختی قرار دارد. او توانایی کار کردن را ندارد. حتا نمی‌تواند بدون کمک کسی از جایش بلند شود.
قرار گفته‌های فاطمه، شوهرش در جریان کار در کارخانه‌ی سنگ‌بری در به کشور ایران، در اثر لغزش سنگ یک دست و یک پایش فلج شده است و پس از آن اتفاق، دیگر توانایی کار کردن را ندارد. این سه سال است که نفقه‌ی اهل و عیال بر دوش فاطمه افتاده و او باید با تمام دشواری‌های روزگار مقابله کند، بجنگد و نان پیدا کند.
قبل از سقوط حکومت پیشین کار و مصروفیت فاطمه سبک‌تر بوده است. او پس از فلج شدن شوهرش، کارهای صفایی منزل یکی از سرمایه‌داران را به عهده گرفته و حقوق ماهیانه‌اش جواب‌گوی مصارف خانواده‌اش بوده است. پس از به قدرت رسیدن مجدد طالبان مالک خانه‌ی که فاطمه مسؤلیت پاک‌کاری آن را داشته همراه با خانواده‌ی خود افغانستان را ترک کرده‌اند و فاطمه نیز بی‌کار شده است. اکنون پس از چندین روز جست‌و‌جو و ناکامی در پیداکردن کار، مجبور شده است که جواری فروشی کند.
تغییر نظام در کشور، زندگی شهروندان را به چالش‌هایی بزرگ روبه‌رو کرده است. قرار گفته‌های سازمان جهانی غذا، هم‌اکنون حدود ۸۵ در صد مردم افغانستان نان کافی برای خوردن ندارند و این رقم تا دو ماه دیگر به ۹۵ در صد افزایش پیدا خواهد کرد. سازمان جهانی غذا برعلاوه‌ی درخواست کمک و همکاری کشورهای جهان گفته است که تا دو ماه آینده ۹۵ درصد بیش‌تر، مردم افغانستان زیر خط‌فقر قرار می‌گیرند و نان کافی‌برای خوردن نخواهند داشت.
از سوی دیگر، سایر کشورهای عضو سازمان ملل متحد وعده داده‌اند که مردم افغانستان را در شرایط بحران اقتصادی کمک و همکاری می‌کنند. این در حالی‌است که سازمان ملل متحد بر علاوه‌ی پرداخت هفته‌وار ۳۲ میلیون دالر برای حکومت سرپرست طالبان، چندین مورد کمک‌های بشر دوستانه را نیز وارد افغانستان کرده است اما، کمک‌های بشر دوستانه که بخاطر دست‌گیری نیازمندان و خانواده‌های بی‌سرپرست در نظر گرفته شده‌است، از سوی گروه طالبان، وکلای محلی و برخی حلقات حیف و میل می‌شوند.
فاطمه زن کارگر "جواری فروش" به مجله‌ی اورال می‌گوید: چندین مورد بخاطر دریافت کارت کمک به دفتر وکیل گذر مراجعه کردم ولی نتوانستم به کارت دسترسی پیدا کنم. با وجود اینکه وکیل گذر از اوضاع اقتصادی ما آگاه است، برای من می‌گوید که شوهرت زنده است و شما مستحق دریافت کمک نیستید. وی می‌افزاید: وکلای گذر کارت‌های کمک را بیش‌تر به اقارب و دوستان خود می‌دهد.
قبل از این نیز شهروندان کابل از روند توزیع کمک‌های بشر دوستانه رضایت نداشتند و هم‌چنان شاکی از حیف و میل کمک‌ها از سوی طالبان و وکلای گذر بودند.
بی‌برنامگی‌های حکومت سرپرست طالبان باعث شده است که مردم در شرایط سخت اقتصادی قرار بگیرند و هم‌چنان روند اشتباه توزیع بسته‌های کمکی و حیف و میل شدن آن باعث شده است اشخاص نیازمند و مستحق از دریافت کمک محروم شوند. سایر زنان کارگر در کابل با وجود اینکه مستحق هستند، از دریافت کمک محروم مانده‌اند و ناچار شده‌اند که کارهای شاقه انجام دهند، اموال سنگین شهروندان را انتقال دهند، دست فروشی کنند و یا هم کارهای طاقت‌فرسای دیگر را انجام دهند.
