گروگان‌گیری تاکتیک طالبان برای رسیدن به اهداف سیاسی و اقتصادی ـ مجله‌ی اورال

در مدت حاکمیت شش ماهه طالبان بر افغانستان موارد متعدد آدم‌ربایی و گروگان‌گیری اتفاق افتاده است. برخی این آدم‌ربایی‌ها توسط افراد تبهکار و جنایت پیشه انجام شده است. اما موارد درشت و زیاد آن توسط خود طالبان انجام شده‌اند که برخی موارد آن را خود این گروه تأیید کرده‌اند.

بازداشت غیرقانونی چندین تن از زنان معترض در کابل و دربند نگهداشتن آنان به صورت گروگان، یکی از مهم‌ترین موردی بود که در سراسر جهان واکنش برانگیز شد. با وجودیکه در اوایل طالبان از دست داشتن در ربودن ‌آنان انکار می‌کردند، اما دیروز بعد از اینکه آنان رها شدند، طالبان پذیرفتند که این دختران توسط خود شان در بند کشیده شده بودند.

زمانی که هیأت طالبان در حدود یک ماه قبل به ناروی رفته بودند، به دلیل اعتراضات زیاد در برابر حضور انس حقانی در ترکیب این هیأت که موضوع دستگیری وی مطرح شد، گروه طالبان فوراً نزدیک به چهل تن که بیشتر خانم‌ها بودند را در شهر مزارشریف گروگان گرفتند. آنان این کار را به صورت احتیاطی انجام دادند تا بتوانند وسیله‌ی فشاری در صورت بازداشت احتمالی انس حقانی در اروپا در اختیار داشته باشند.

اختطاف داکتر فواد پیرزاد از متخصصان برجسته کشور مورد متفاوت‌تر دیگری بود که توسط افراد مبلس به لباس نظامی و رنجر طالبان از محل کار او صورت گرفته است. تا اکنون از سرنوشت این متخصص و استاد دانشگاه طبی خبری در دست نیست. هم‌چنان داکتر نادر عالمی متخصص صحت روان در مزار شریف در ۲۹ سنبله اتفاق افتاد که سرانجام به مرگ وی انجامید.

در تازه‌ترین مورد دیروز (شنبه، ۲۳ دلو) ۴۰ نفر دیگر از یک خانه‌ی امن در کابل توسط طالبان بازداشت شده‌اند که در بین آنان کودکان و ۲۹ زن نیز وجود دارند.

موارد متعدد دیگری از آدم‌ربایی و گروگان‌گیری در کابل و ولایات مختلف بعد از به قدرت رسیدن طالبان اتفاق افتاده است که در آن این افراد گروه به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم نقش داشته‌اند. برخی از این افراد ربوده شده به قتل رسیده‌اند؛ از سرنوشت برخی این قربانی‌ها اطلاعی در دست نیست. در میان این قربانیان آدم‌ربایی، نظامیان پیشین کشور هم وجود دارند که بعد از ربوده شدن به شدت شکنجه شده‌اند و در مواردی جان‌های خود را از دست داده‌اند. سازمان ملل متحد از بازداشت غیرقانونی، شکنجه و قتل دست کم ۱۰۰ تن از نظامیان پیشین کشور توسط طالبان در حدود دو ماه پیش گزارشی را منتشر کرده بود.

احمد ادریس رحمانی تحلیل‌گر ارشد سیاسی افغانستان مقیم آمریکا در مورد گروگان‌گیری توسط طالبان می‌گوید: «به برداشت من یک درس مهم را می‌توان گرفت و آن اینست که طالبان در بیست سال گذشته برای تمویل صفوف شان یکی از تاکتیک‌هایی را که استفاده می‌کردند اختطاف افراد قابل معاوضه بود که بعدا در مقابل پول رها کرده،‌ مبالغ هنگفتی را تحویل می‌گرفتند. لیست این نوع اختطاف‌ها و معاوضه‌ها خیلی دراز است که نمی‌شود همه را اینجا ذکر کنیم. کافیست بروید و تحولات بیست سال گذشته را دوباره مرور کنید».

طالبان پیشینه اختطاف‌های زیادی از شهروندان افغانستانی و خارجی در کارنامه‌ی خود دارند که در بیست سال گذشته اکثراً به منظور دستیابی به اهداف پولی دست به این کار می‌زده‌اند. با آدم‌ربایی‌ها و گروگان‌گیری‌هایی که هم‌اکنون در تحت حاکمیت خود شان اتفاق می‌افتند، این اقدامات بیانگر آن استند که آنان از روش جنایت‌آمیز قبلی خود فاصله نگرفته‌اند، بلکه اکنون با خاطرجمعی بیشتری دست به آدم‌ربایی و گروگان‌گیری می‌زنند. آقای رحمانی در ادامه در مورد تداوم این تاکتیک طالبان می‌نویسد: «امروز ناچار هستیم بپذیریم که این تاکتیک تمویل هنوز هم منحیث یک پالیسی در رأس کار قرار دارد و اگر [طالبان] با مشکل مالی روبه‌رو شوند از آن استفاده می‌کنند. متأسفانه واکنش غربی‌ها در مقابل این نوع تاکتیک چنان بوده که حس اعتماد طالبان را برای موفقیت آن بلند برده است».

ازدیاد آدم‌ربایی، به نگرانی‌های مردم افزوده است. هرگاه این جنایت مهار نشود، مردم به ویژه تاجران و سرمایگذاران کشور را ترک می‌کنند و سرمایه‌های شان را به بیرون از کشور انتقال می‌دهند. در صورتیکه شهروندان احساس مصوونیت نکنند و حیات شان را در خطر ببینند، نه تنها تاجران بلکه بیشتر مردم به ویژه جوانان تحصیل‌کرده بیش از پیش کشور را ترک خواهند کرد.