بيم و اميد خانواده هاي مسافرين ربوده شده
شماری از خانوادههای 12 مسافر دربند، روز دوشنبه 1 سرطان1394 در دفتر بنیاد خیریه آگاه در کارته سخی، با عنایت علی زاده، رییس این بنیاد دیدار نمودند.
این خانوادهها که پس از ربوده شدن فرزندان و اعضای خانوادههای شان در دنیا بیم و امید به سر میبرند، گفتند قراراطلاعی که برای آنها رسیده است، عزیزان شان تا هنوز زندهاند و تحت نظارت ربایندگان به سر میبرند. آنها افزودند قراریاطلاع نمایندههای آنها در دیدار با میانجیها که در جاغوری داشتند، از سلامتی این مسافران اطمینان یافته اند. بر اساس همین معلومات،هیچگونه کار شاقه بالای این ربوده شده ها اجرا نمیشود و در ضمن روزانه مقدار اندک غذا برای شان داده میشود.
پدر یکی از مسافران ربودهشده با اندوه و امید گفت، امروز(دوشنبه 1 سرطان 1394)، چهار ماه و یک روز میشود که از ربوده شدن فرزندش میگذرد، دولت وعده داده است که به همین زودی این مسافران آزاد میشود. آقای علی زاده ضمن همدردیبا این خانوادهها گفت، در فرهنگ افغانی رسم بر این است که اگر کسی در محلی پناه مي گيرد، ولو که دشمن جان آنها باشد از او حفاظت مي گردد، در حالی که این مسافران افراد بی غرض هستند و امید واری این وجود دارد که زندگی شان حفظ شود. وی افزود امید است که به پاس داشت از این فرهنگ نیکوی افغانی مسافران بهزودی و سلامتی رها شوند. علي زاده همچنان ابراز اميدواري كرد كه مسوولين در حكومت به وعده هاي خويش عمل نموده و با تمام توان در رهايي اين عزيزان تلاش كنند.
به تاریخ 4 حوت 1393، زمانی دوبسمسافربری از قندهار به سوی کابل میآمدند، 12 مسافر از یکبس و 19 مسافر از یک بس دیگر، از میان دیگر مسافران جدا ساخته شدند و در مکان نامعلومی انتقال یافتند. پس از اعتراضات گستردۀ دیگر در پیوند به گروگان شدن این مسافران، به تاریخ 17 حمل 1394، خانوادههای مسافران ربوده شده، جمعی از فعالانفرهنگی و مدنی «خیمۀ دادخواهی» را در پارک زرنگار کابل بر پا کردند. اکنون این خانوادهها با زنان و کودکان شان با جمعی دیگر از فعالان فرهنگی و مدنی زندگی شبانه روزی شان را در این خیمهبه سر میبرند.
پس از تلاشهای زیاد، به روز دوشنبه 21 ثور 1394، از جمع 31مسافر ربوده شده 19 تن از این مسافران با تبادله شماری از زندانیان مخالفان دولت، رها شدند اما 12 تن دیگر همچنان در بند ماندند. بر اساس گزارش رسانهها، یک تن از این مسافران سر بریده شده است و سه تن دیگر به اثر مریضی از بین رفته اند. امااین خانوادهها میگفتند مطمين نيستند کسانی که جانهای شان را از دست داده اند چی کي ها هستند، آنها میگفتند، امیدوار اند که با تلاشهای همه جانبه عزیزان شان سالم و صحتمند دوباره به خانههای شان برگردند.