زنان افغانستان در مورد ممنوعیت دانش‌گاه:" سر بریدن بهتر بود."؛

در حال حاضر زنان در افغانستان تحت کنترل طالبان از حضور در دانش‌گاه‌ها منع شده‌اند، زنان در این کشور، در سال گذشته به طور پیوسته از آزادی‌های خود محروم شده‌اند.

"مروه" باشنده‌ی فعلی شهر کابل طی یک تماس صوتی به خبرگزاری فرانسه گفته است: " اگر دستور می‌دادند که زنان سر بریده شوند، بهتر از این بود که ما را از تحصیل باز می‌دارند، اگر قرار باشد این‌قدر بدشانس باشیم، ای‌کاش اصلاً به دنیا نمی‌آمدیم. برای وجودم در دنیا متاسفم، با ما بدتر از حیوانات رفتار می‌شود، حیوانات می‌توانند خودشان به هرجایی بروند اما، ما دخترها حق نداریم حتی از خانه‌های‌مان بیرون برویم."

این جوان ۱۹ ساله اخیراً امتحان ورودی را برای شروع دوره پرستاری در یک دانش‌گاه پزشکی در کابل گذرانده بود.

حمید، ۲٠ ساله، برادر مروه، دانش‌جوی مدیریت بازرگانی در یک مؤسسه تحصیلات عالی در کابل است، او می‌گوید:" من می‌خواستم خواهرم به همراه من به اهدافش برسد، موفق شود و پیش‌رفت کند. او با وجود مشکلات متعدد تا صنف دوازدهم درس خوانده بود، اما حالا چه بگوییم؟"

این اقدام طالبان( ممنوعیت زنان از تحصیل) خشم جهانی را برانگیخته است، از جمله کشورهای مسلمان که این تصمیم طالبان را مخالف اسلام می‌دانند.

ندا محمد ندیم، وزیر تحصیلات عالی طالبان، مدعی شد که دانش‌جویان زن،  قوانین لباس پوشیدن سخت‌گیرانه را نادیده گرفته‌اند.

اما، به گفته‌ی برخی از مقامات طالبان:" روحانیون تندرو که به هبت الله آخندزاده مشوره می‌دهند، عمیقاً نسبت به آموزش مدرن برای زنان بدبین هستند."

زنان در ماه‌های اخیر به آرامی از زندگی عمومی کنار گذاشته شده‌اند، از مشاغل دولتی اخراج شده‌اند. طالبان بخشی از حقوق سابق کارمندان زن را پرداخت می‌کنند تا آن‌ها در خانه بمانند.

آن‌ها هم‌چنان از سفر بدون اقوام مرد منع شده‌اند و باید در ملاء عام پنهان شوند. زنان از رفتن به پارک‌ها، نمایش‌گاه‌ها، سالن‌های ورزشی و حمام‌های عمومی منع می‌شوند.

مروه و حمید از خانواده‌ی فقیر هستند اما، والدین‌شان از ادامه تحصیل آن‌ها حمایت کرده بودند.

مروه با آرزوی قابله شدن، برنامه ریزی کرده بود که از مناطق دورافتاده افغانستان که زنان از خدمات صحی محروم هستند دیدن کند.

او می گوید:" می‌خواستم در نقاط دور به زنان خدمت کنم تا هرگز شاهد از دست دادن جان یک مادر در هنگام زایمان نباشیم."

در عوض او اکنون در خانه می‌ماند تا به شش خواهر و برادر کوچک‌ترش بیاموزاند، در حالی که پدرش، تنها نان‌آور خانواده، به‌عنوان یک سبزی‌فروش درآمد کسب می‌کند.

تاریخ در حال تکرار است؛

ندا محمد ندیم،  اصرار دارد که دانش‌آموزان زن به گونه‌ی رفتار کرده‌اند که به اصول اسلامی و فرهنگ افغانستان توهین شده است.

او در مصاحبه‌ی با تلویزیون دولتی افغانستان گفت:" آن‌ها طوری لباس می‌پوشیدند که می‌خواهند به عروسی بروند. آن دخترانی که از خانه به دانش‌گاه می‌آمدند نیز دستورالعمل‌های حجاب را رعایت نمی‌کردند."

اما حمید به شدت توجیه این ممنوعیت را رد می‌کند.

او می‌گوید:" زمانی که دانش‌گاه‌ها در زمان طالبان افتتاح شد، روزهای متفاوتی برای پسران و دختران مشخص شد. آن‌ها (دختران) اجازه ورود نداشتند مگر اینکه نقاب و حجاب داشته باشند. پس چگونه آن‌ها (طالبان) می‌گویند که بی حجاب هستند؟

پس از به دست گرفتن قدرت توسط طالبان، دانش‌گاه‌ها مجبور به اجرای قوانین جدید، از جمله تجزیه‌ی صنف‌های درسی و ورودی‌های تفکیک جنسیتی شدند، در حالی که زنان فقط مجاز به تدریس توسط استادان هم‌جنس و یا مردان مسن بودند.

زینب 40 ساله، مادر مروه و حمید می‌گوید:" خوش‌حالم که پسرم می‌تواند اهدافش را دنبال کند اما، از این‌که دخترم نمی‌تواند این کار را انجام دهد، دلم می‌سوزد. اگر دخترم به اهدافش نرسد، آینده‌ی بدی مثل من خواهد داشت.