صد روز سیاه با طالبان چگونه گذشت
براساس توافقنامه‌ای که بین گروه طالبان با آمریکا در دوحه به امضا رسید، آمریکا در مدت ۱۴ ماه تمام نیروهای نظامی خویش را از افغانستان بیرون می‌کند، در عوض گروه طالبان شدت حملات خود را علیه نیروهای امنیتی کاسته و طبق ماده‌های این توافقنامه پیش می‌روند. اما طالبان پس از امضای توافقنامه دوحه بر طبل پیروزی کوبیدند و حملات شان را علیه نیروها امنیتی شد بخشیدند و ولسوالی‌ها و مراکز ولایت‌ها یکی پس از دیگری سقوط کرد و گروه طالبان پشت دروازه‌های کابل بدون درگیری رسیدند.
اشرف غنی رئیس جمهور متقلب افغانستان به امارات پناهنده شد و طالبان بدون حتا شلیک یک گلوله در کابل توانستند قدرت را بدست بیاورند. پس از آن تحولات عظیمی که در کشور اتفاق افتاد در این صد روز زندگی مردم چگونه پیش رفت را به صورت خلص و گذرا برمی‌شماریم:
1. طالبان پس از حضور در اولین کنفرانس خبری از ایجاد یک حکومت همه‌شمول بر اساس مشارکت تمام اقوام افغانستان خبر داد ولی در این صد روز تمام ادارات مهم دولتی را بر اساس گروه بندی‌های درونی شان توزیع کردند که حتا در یک اداره کوچک محلی یک مامور از شرق کشور به غرب فرستاده است که نمایندگی از گروه طالبان کنند و منافع این گروه را پیش ببرد.
2. طالبان در صد روز نخست خود در قدرت تمام زنان کشور را به صورت مطلق خانه‌نشین کردند. تخمین زده می‌شود 21 درصد از نیروهای جوان کشور را که زنان تشکیل می‌دادند از کار برکنار کردند. دختران را از رفتن به دانشگاه و مکاتب منع کردند. برای خبرنگاران زن در رسانه‌های تصویری محدودیت شدید وضع کردند.
3. در اولین روزهای حضور طالبان ارتش کشور به صورت مکمل از هم پاشید و حتا اجازه ندادند سربازان کشور در داخل به صورت آرام زندگی کنند. در این صد روز اکثر افسران کشور یا از کشور خارج گردیدند یا به صورت مخفیانه در کشور زندگی می‌کنند و یاهم توسط این گروه به صورت بی‌رحمانه‌ای به قتل رسیدند.
4. در صد روز نخست حاکمیت طالبان، قتل‌های هدفمندانه به صورت جدی دنبال گردیده است و به هر بهانه‌ای مقامات و فعالان مدنی و استادان دانشگاه مورد حملات تروریستی هدفمند قرار گرفتند و کشته شدند.
5. در صد روز نخست نه تنها امنیت کشور بهبود پیدا نکرد بلکه حملات انتحاری علیه مردم کشور به خصوص هزاره‌ها شدت پیدا کرد و داعش که اصلاً حضور آن در هاله‌ای از ابهام است بر چندین مسجد شیعیان حملات مرگباری را انجام دادند.
6. در صد روز نخست حاکمیت این گروه خویش‌خوری و مقرری‌های فرزندان این گروه زیاد بوده است که بدون توجه به اصل شایسته‌سالاری ادارات مهم دولتی را برای افراد و نزدیکان جنگجویان شان سوغات دادند و بخشیده‌اند.
7. در صد روز نخست طالبان نتوانستند اندک اعتراضی را تحمل کنند و گلوی آزادی بیان را به صورت بی‌رحمانه‌ای فشار دادند و برای رسانه‌های کشور محدودیت‌های زیادی وضع کردند.
8. در صد روز نخست حضور این گروه مهاجرت‌های غیر قانونی به بلندترین نقطه‌ی ممکن رسید که سازمان ملل اعلان کرد تنها در ایران روزانه پنج هزار نفر به صورت غیر قانونی وارد آن کشور می‌شود. سرخوردگی نسل تحصیل‌کرده، بی‌کاری این نسل و از بین رفتن تمام فرصت‌های تحصیلی برای جوانان از واقعیت‌های دیگری در این صد روز اند.
9. در صد روز نخست حضور طالبان، فروش دختران خردسال به دلیل فقر و بی‌چارگی به بلندترین حد ممکن رسید خانواده‌های فقیر به دلیل نجات دیگر عضو خانواده‌های خود دختران‌شان را در مقابل پول به فروش رسانیدند.
10. در صد روز نخست حضور این گروه، افغانستان رتبه‌ای غمگین‌ترین کشور جهان را بار دیگر بدست اورد.
11. کسب رتبه‌ای بی‌ارزشترین پاسپورت در سطح جهان
12. افت ارزش پول افغانی در برابر اسعار خارجی که در بیست سال گذشته به پایین‌ترین حد ممکن رسیده است و این به صورت مستقیم بر زندگی مردم عادی تاثیر منفی داشته و مردم برای تهیه سه وقت غذ با چالش‌های خطرناکی روبه‌رواند.
13. در صد روز نخست حضور این گروه، دانشگاهها و مکاتب بر روی تمام دختران کشور بسته مانده‌اند.
14. کوچ‌دادن اجباری هزاره‌ها پس از دوره عبدالرحمان بار دیگر در صد روز نخست حاکمیت این گروه در کشور اتفاق می‌افتد.
با وجود برخی دست‌آوردهای محدودی که طالبان در صد روز نخست حاکمیت شان داشته‌اند، این حجمی از مشکلات و چالش‌ها بر شانه‌های مردم افغانستان فوق‌العاده سنگینی می‌کند.
طالبان در این مدت بسیار کوشیده است که از خود چهره‌ی انعطاف‌پذیری به جهان به منظور جلب توجه نشان دهد، اما تا هنوز هیچ کشوری آنان را به رسمیت نشناخته است.
