سربازان؛ قربانی سیاست های پشت پرده رهبران

ده روز از رویداد خونین حمله‎ی طالبان به قول اردوی شاهین در مزار شریف می گذرد. رویداد که منجر به زخمی و کشته شدن بیشتر از 400 سرباز ارتش اردوی ملی شد، و در نوع خود فاجعه‎ی اسفناک برای مردم و به خصوص ارتش ملی کشور بود. 

این حمله واکنش های تندی را در داخل و خارج افغانستان بر انگیخت و پرسش های جدی را در مورد توانایی سربازان و نیز ناکارامدی مدیران حکومتی مطرح کرد. مدیران که در پی غفلت، بی توجهی و یا فساد حاکم بر دستگاه های امنیتی جان صدها سرباز را  که با هزینه های سنگین مالی آموزش و تجهیز شده اند را به کام مرگ فرستاده است.

تازه ترین گزارش سیگار (اداره بازرسی ویژه آمریکا) در باره وضعیت امنیتی افغانستان که به کانگرس امریکا فرستاده شده، نشان می دهد که از سال 2002 میلادی به این طرف 71 میلیارد دالر کمک های مالی امریکا در بخش آموزش و تجهیز نیروهای امنیتی افغان به مصرف رسیده است. این میزان مصرفِ حدود 236666 دالر آمریکایی برای هر سرباز افغان است.

رقم درشت مصرف بیشتر از دوصد هزار دالر امریکایی برای هر سرباز در شرایط که دولت افغانستان خود قادر به پرداخت و تامین معاش سربازانش نیست و نیز بدتر شدن اوضاع امنیتی و تلفات دسته جمعی این سربازان در اثر بی تدبیری و فساد حاکم بر دستگاه قدرت، فاجعه ایست که باید به صورت جدی به آن توجه صورت گیرد.

با نگاه اجمالی به وضعیت امنیتی در سالهای اخیر متوجه وخامت بیشتر اوضاع و بلند رفتن گراف امنیتی در کشور می شویم. هم اکنون بخش قابل توجه اراضی افغانستان در کنترول طالبان است. آنها در چند حمله سازمان یافته و مرگ بار بر سربازان افغان تلفات سنگین و آسیب جدی بر آنها وارد کرده است.

حمله دو سال قبل طالبان بر سربازان پولیس محلی در جلریز ولایت میدان وردک، تلفات سنگین دو سال قبل نیروهای امنیتی در ولایت بدخشان، حمله بر ولایت کندوز و سقوط آن ولایت، حمله بر شفاخانه اردو در شهر کابل و حمله اخیر بر قول اردوی شاهین از نمونه های بارز این حملات است.

گرچند در پی حمله اخیر دو مقام ارشد امنیتی از پُست های شان کنار رفتند و جا به جایی های نیز در سطح وزارت دفاع صورت گرفت اما به باور کارشناسان تا اراده‎ی قاطع برای از بین بردن فساد و روی کار آوردن افراد صادق و دلسوز در تمام سطوح ارگان های امنیتی روی دست گرفته نشود، صرف تبدیلی و جابجایی افراد به صورت نمادین نمی تواند کارساز واقع شود.

وزرای  مستعفی امنیتی همان های بودند که پس از حمله مرگبار به شفاخانه سردار محمد داوود در دل پایتخت با فشار دولت و معامله پشت پرده وکلای پارلمان تنها چند هفته قبل آن رای اعتماد گرفته بودند. آنهایی که در همان فاجعه سزاوار عدم رای اعتماد، برکناری و حتا محاکمه بودند.

این نشان می دهد که در پشت پرده چنین رویدادهای خونین دست افرادی در درون نظام دخیل است وتاوان فساد، معامله گری و خیانت شبکه های مافیایی در رده های مختلف حکومت را سربازان غریب و صادق می پردازد که با معاش و امکانات ناچیز، صادقانه از جان و زندگی شان می گذرند. سربازان که از معامله گری ها و بازی های کثیف پشت پرده حاکمان و سیاستمدان بی تعهد چیزی نمی دانند. سربازان که حتا پول غذا و لباس شان در بده و بستان های مافیایی درون حکومتی قاپیده می شود و بعد از مرگ نیز خانواده های داغدار آنها ماه ها برای گرفتن معاش ناچیز شان در پشت دروازه های مسؤلان سرگردان می مانند.

در چنین وضعیتی وجدان جمعی و مسؤلیت انسانی شهروندان این سرزمین است، تا در برابر بی مسولیتی، کم کاری و هیولای فساد بی تفاوت نبوده و با واکنش جدی و جمعی شان هم ارگ و سران حکومتی را و هم جامعه جهانی و کشورهای کمک کننده را متوجه ناکارامدی، خیانت و فساد حاکم بر دستگاه های امنیتی کنند. خاموشی و بی تفاوتی در برابر طوفان ویرانگر غارتگری، خیانت و چپاول آسیب جدی بر پیکر زخمی و نیمه جان نهاد های امنیتی وارد خواهد کرد و روزی شاهد فجایع بیشتر و تلف شدن فرزندان صادق این مردم، در مهم ترین و حساس ترین نهادهای خواهیم بود که از جان، ناموس و حریم ما دفاع می کنند. واکنش و صدای جمعی مردم مرحمیست  بر درد و رنج کسانی که از بی کفایتی مسؤلان و معامله گران فاسد به ستوه آمده اند اما توانایی مقابله و بلند کردن صدای شان را ندارند.