قطع‌نامه‌ی جنبش خودجوش زنان کابل در پیوند به بازداشت زنان معترض توسط طالبان ـ مجله‌ی اورال

امروز سه‌شنبه، ۵ دلو جنبش خودجوشِ زنانِ معترضِ افغانستان، طی صدور قطع‌نامه‌ای در پیوند به دوامِ اسارت و سرنوشتِ نامعلوم زنانِ معترضِ ربوده شده توسط رژیم طالبان اعتراض خود را بیان کرده‌اند.

جنبشِ خودجوشِ زنانِ معترضِ افغانستان، امروز بار دیگر گردهم‌آیی اعتراضی خودرا در پیوند به «دوام اسارت و سرنوشت نامعلوم زنان ربوده شده توسط رژیم ستمگر و توتالیتار گروه طالبان» برپا می‌دارد. بیش‌تر از هشت روز از سرنوشت نامعلوم زنانِ معترض که توسطِ گروه قومی‌-توتالیتاریستی طالبان ربوده شده اند می‌گذرد. تعقیبِ و تهدید زنان معترض به گونه‌ی بسیار جدی ادامه دارد، و این گروهِ بیگانه با مردم همه روز در پی تحقق ستمگری و دوام سلطه‌ی ناروای قومی-ایدیولژیکِ خود، همه‌ی صداهای برابری‌طلب، مقاومت‌گر، مبارز و معترض را که تنها خواست شان برابری، مشارکتِ همه‌گانی، نان، رفاه، کار و آزادی است؛ به گونه‌ی وحشتناکی مورد شکنجه، حذف و سرکوب قرار می‌دهند. به ویژه حذف، ترور، ربودن و شکنجه‌ی زنان را در نخستینه‌گی های خود قرار داده اند.

سخنگوی این گروه در گفت‌وگو با خبرگزاری «فرانس‌پرس» با صراحت اعلام کرد که به خود حق می‌دهند مخالفان خودرا سرکوب کنند. به هرانجام؛
سرنوشت زنان ربوده شده معترضِ افغانستانی هنوز نامشخص است و این روند تشدید خواهد یافت. همین حالا معلوم نیست با سرنوشت ما چه صورت می پذیرد. این درحالیست که جهان اعم شرق و غرب نظاره‌گر است، چه بسا برای این گروه بیگانه و ناروا با جهان امروز میز مشروعیت می‌گذارند. نشست اسلو نمونه‌ی بارز نظاره‌گری جهان نسبت به وضعیت مردم و زنان افغانستان است.

خواست‌های ما:
- از برگزارکننده گان و طرف‌های خارجی نشست اسلو می‌خواهیم که با سرنوشت زنِ افغانستانی و قاطبه ی مردم افغانستان با طالب معامله نکنند؛
- زنان گروگان گرفته شده، به شمولِ عالیه رضایی که بیش‌تر از سه ماه می شود سرنوشتش روشن نیست، باید بی‌هیچ قید و شرطی رها گردند.
- این گروه ناخواسته، به عنوانِ یک واقعیتِ تلخ آری، اما به عنوانِ حکومت و مسوولانِ دولت و حاکمیت برای افغانستان، هرگز و هرگز؛ دنیا حساسیت مارا در این پیوند نادیده نگیرد؛
- میزبانان نشست های بین المللی ضمانتِ اجرایی رهایی زنان، و دست برداشتنِ این گروه از شکنجه‌گری و آدم‌ربایی را، بگیرند.
- ما این گروه بیگانه با واقعیت‌های افغانستان را به رسمیت نمی‌شناسیم و قابل گفت‌وگو نمی‌دانیم؛ با این‌ انجام، از همه‌ی جهانیان برای کنار گذاشتن این گروه قومی‌-ایدیولوژیک از سرنوشت افغانستانی‌ها، طلب همکاری و هم صدایی داریم.