خانه‌های سرد کابل و زمستان که برای مردم طاقت‌فرسا خواهد بود

زمستان سرد کابل در حال آمدن است. سال‌های قبل با تغییر اقلیم و سردی هوا، شهروندان با خرید مواد سوخت برای گرمایش خانه‌های‌شان، برای عبور از این فصل دشوار و سرد آمادگی می‌گرفتند. اما، امسال خرید مواد سوخت:"زغال‌سنگ و چوپ" در بازار کابل کم‌رنگ است.

عوامل مختلف دست روی هم کرده، تا زمستان پیش‌رو را برای شهروندان کابل دشوارتر کند و نیز دلیلی باشد برای کم‌رنگ بودن خرید و فروش مواد سوختی از قبیل:"زغال سنگ و چوپ"

فقر و بی‌کاری شهروندان که در سایه‌ی حاکمیت طالبان افزایش بی‌پشینه داشته است، از مهم‌ترین دلیلی است که مردم را از سردی زمستان پیش‌رو دچار هراس و اضطراب کرده است و از سویی‌هم دلیل عمده‌ی کم‌رنگ بودن خرید و فروش مواد سوخت، نیز می‌باشد.

افغانستان که در سالیان دهه‌‌های پسین، از زمره‌ی کشورهای فقیر جهان محسوب می‌شود؛ پس از فروپاشی حکومت پشین و به قدرت رسیدن مجدد طالبان، مشکلات فقر و بیکاری بیش‌تر از همیشه دامن‌گیر مردم این کشور شده است.

با وجود اینکه اکثریت شهروندان کشور با فقر و گرسنگی مقابله می‌کنند؛ قیمت مواد سوخت"زغال‌سنگ" نیز افزایش بی‌پشینه داشته است.

هرساله با نزدیک شدن فصل زمستان و سردی هوا، قیمت مواد سوخت افزایش می‌یابد و اما، در مقایسه با سال‌های پشین، امسال این روند بیش‌تر از هرسال دیگر رشد داشته و شهروندان را دچار نگرانی‌های جدی کرده است.

غلام محمد، مالک سرای زغال فروشی، از کم‌رنگ بودن خرید و فروش زغال سنگ شکایت کرده می‌گوید:" برعلاوه‌ی اینکه مردم از بیکاری و فقر رنج می‌برند، قیمت مواد سوختی نیز افزایش یافته و مردم توان خریداری زغال سنگ و چوپ را ندارند."

زغال سنگ در بازار کابل، تن ۱۲۰۰۰ الی ۱۵۰۰۰ افغانی به فروش می‌رسد که این رقم افزایش قیمت زغال را نسبت به سال‌های گذشته نشان می‌دهد.

"حمید" یکی از شهروندان کابل است که پس از فروپاشی نظام پشین، بی‌کار شده و هم‌اکنون با وضعیت سخت اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند. او قبل از تصرف کابل توسط طالبان، کارمند دولت بوده و به دلیل الغای ادارات توسط گروه طالبان، بی‌کار شده است.

حمید، مثل تمام شهروندان دیگر در فکر دشواری‌های زمستان است و مدام به این می‌اندیشد که چگونه و از کدام منبع که نیست، هزینه‌ی مواد سوخت و مخارج خانواده‌ی خود را تأمین کند. او به مجله‌ی اورال می‌گوید:" هر روز که می‌گذرد، فشار بی‌پولی و فقر اقتصادی بیش‌تر مرا به تشویش می‌کند. یک سال است که هزینه‌ی مصارف و خوراک خانواده‌ام را قرض می‌کنم. نان خشک، بیش‌ترین وعده‌ی غذایی ما را تشکیل می‌دهد و با این شرایط دشوار، نگرانم که زمستان را چگونه سپری کنم."

این در حالی است که توماس نیکلاسون، نماینده‌ی ویژه اتحادیه اروپا برای افغانستان، طی سفر یک هفته‌ی خود در افغانستان، هشدار داده است که باشندگان افغانستان را زمستان سخت و پرچالشی تهدید می‌کند.

از سوی دیگر برنامه جهانی غذا نیز گفته است که مردم افغانستان پس از یک سال ویرانگر، با خطر جدی قحطی رو برو هستند. این نهاد تأکید کرده است که میلیون‌ها شهروند افغانستان برای مقابله با زمستان پیش‌رو، امکانات و آمادگی لازم را در اختیار ندارند.

شهروندان کشور باوردارند که عامل اصلی این چالش‌ها طالبان است زیرا؛ این گروه پس از گرفتن قدرت، آمار بی‌کاری را به حد اکثر رسانیده و وضعیت اقتصادی کشور و باشندگان افغانستان را به سقوط بی‌پشینه رو برو کرده‌اند. از سوی دیگر، عدم دقت آن‌ها به صادرات زغال سنگ افغانستان به کشور پاکستان باعث افزایش قیمت این مواد سوختی شده است.

چند ماه قبل، بیش‌تر از ۹۰ درصد زغال سنگ که از معادن افغانستان استخراج می‌شد، به پاکستان صادر می‌شد که این امر باعث شده بود بهای زغال در بازار کابل تا" تن ۲۵۰۰۰" افغانی افزایش یابد.

با وجود اینکه صادرات این مواد سوخت به کشور پاکستان تقلیل یافته، شهروندان کشور می‌گوید که طالبان به صادرات مواد دقت نداشته و نیازمندی‌های باشندگان کشور را نادیده می‌گیرند.

محمد هاشم ۴۵ ساله، یک تن از شهروندان دیگر است که با چالش‌های فراوان در زندگی‌اش روبرو است. او خطاب به سران حکومت طالب می‌گوید:" من گرسنه‌ام. صبح تا شام با کراچی دستی‌ام"بار" می‌برم. وقتی به خانه می‌روم خسته‌ام و جز چند دانه خشک ، چیزی دیگری با خود برده نمی‌توانم. من مستحق‌ام و چرا شما"طالبان" با سرنوشت زندگی ما مردم بازی می‌کنید؟"

این شهروند، می‌افزاید:" من از سردی زمستان نگرانم. وقتی پول نان را ندارم، قیمت مواد سوخت را از کجا کنم؟"

شمار اینگونه شهروندان که با آمدن فصل زمستان، پاهای استوارشان می‌لرزد، اندک نیست بلکه، اکثریت باشندگان کشور دچار این گونه تشویشات هستند و مدام در این می‌اندیشند که در زمستان پیش‌رو فقر، بی‌کاری، گرسنگی و سرما چه معامله‌ی تلخی را با آن‌ها انجام خواهند داد؟