زنان در یک سال حاکمیت بدون قانون و سلیقوی گروه افراطی طالبان

دقیقاً یک سال از سقوط مرموز  نظام و حکومت پیشین افغانستان و تسلط گروه طالبان بر افغانستان می‌گذرد، در طول این یک سال، اقشار گوناگون مردم افغانستان، به‌ویژه زنان این کشور، رنج‌ها، محدودیت‌ها، تبعیض‌ها و انواع و اقسام ظلم‌ها و حق‌کشی‌ها را تجربه کرده‌اند. طالبان از همان ابتدای تسلط شان بر افغانستان، قانون اساسی کشور را به حال تعلیق درآورده و در این مدت یک سال بدون هیچ قانون و یا طرزالعمل حکومت‌داری، به‌صورت سلیقه‌ای حکومت کرده و مردم و کشور افغانستان را در ابعاد مختلف دچار مشکل نموده و به عقب برگردانده‌اند.

زنان افغانستان، از همان ابتدای روی‎کار آمدن طالبان، در کنار دیگر معترضین، نسبت به رفتارها، ظلم‌ها، تبعیض‌ها، نقض حقوق بشر و... توسط طالبان، به صورت‌های مختلف اعتراض‎شان را نشان داده و برای برپایی عدالت و آزادی و دفاع از حقوق بشر، مبارزه نموده و باوجود تهدیدها و محدودیت‌های فراوان، حتی تظاهرات و اعتراضات خیابانی را نیز برگزار کرده و نسبت به‎رفتارها و فرمان‌های ضدحقوق بشری طالبان، واکنش داده‌اند.

طالبان در طول یک سال گذشته، تمام دستاوردهای مردم افغانستان را که در طول بیست سال گذشته با خون‌دل به‎دست آورده بودند، یک‎جا نابود کرده و با وضع محدودیت‌های گوناگون، زندگی را بر مردم افغانستان، به‌ویژه زنان این کشور، تنگ و طاقت‌فرسا و فضای ناامیدی را بر کشور حاکم کردند که اکنون هیچ‌کسی به آینده‎ی افغانستان و پیشرفت و ترقی این کشور امیدی ندارند و بسیاری از مردم افغانستان، دچار افسردگی و یأس شدید شده و انگیزه‌های‎شان برای کار، تحصیل، فعالیت و حتی زندگی را از دست‌ داده‌اند. به‌طور نمونه به چند مورد از مشکلاتی که طالبان در طول یک سال حاکمیت‎شان برای مردم افغانستان به‎وجود آورده‌اند، اشاره می‌شود:

1. افزایش بیکاری و فقر: با تسلط طالبان، تعداد زیادی از کارمندان حکومت پیشین، به‌ویژه زنان و کسانی که در نهادهای امنیتی کار می‌کردند، از کار برکنار و از تأمین معیشت خانواده‌های‎شان عاجز شدند و درنتیجه ده‌ها هزار نفر، منبع تأمین معیشت‎شان را از دست داده و در جمع بیکاران و فقرا افزوده شدند، بسیاری از شرکت‌های خصوصی و مؤسسات بین‌المللی نیز با تسلط طالبان، فعالیت‌های‎شان را در افغانستان متوقف نمودند که تعداد زیادی از کارمندان و نیروهای کاری آنان نیز بیکار و منبع درآمدشان را از دست دادند.

2. افزایش ترور و قتل‌های مرموز: با تسلط طالبان، بااینکه رهبری این گروه عفو عمومی اعلام کرده بود، ما هرروز شاهد قتل‌ها و ترورهای مرموز کارمندان و منسوبین نیروهای امنیتی حکومت پیشین در گوشه‎وکنار کشور بوده و هستیم، علاوه بر این، طالبان به‌صورت آشکار نیز، مخالفین و منسوبین نهادهای امنیتی حکومت پیشین را به بهانه‌های مختلف، بازداشت، شکنجه و حتی به‎قتل می‌رسانند. در کنار این کارها، حتی مردم و شهروندان عادی کشور را به‎بهانه‌ی داشتن اسلحه جلب، شکنجه و آن‌ها را جریمه می‌کنند.

3. ممنوعیت دختران از تحصیل: طالبان از همان ابتدای تسلط‎شان بر کشور، دختران صنوف شش به‎بالا را از تحصیل که ابتدایی‌ترین حق انسانی و طبیعی هر فرد است، محروم و دروازه‌های مکاتب را بر روی آنان بست، در طول این یک سال، تلاش‌های جنبش‌ها و فعالین حقوق بشر داخلی و حتی فشارهای بین‌المللی برای بازگشایی مکاتب دخترانه، مؤثر واقع نشده و طالبان به خواست‌های برحق نهادهای داخلی و بین‌المللی، تن نداده و همچنان دروازه‌های مکاتب را بر روی دختران بالاتر از صنف شش، بسته نگه‌داشته‌اند.

4. ممنوعیت کار برای زنان: طالبان با تسلط‎شان بر کشور، کار و فعالیت‌های اجتماعی زنان را ممنوع و جز در بخش معارف و بهداشت و درمان، زنان را از کار کردن در سایر ادارات دولتی و مؤسسات خصوصی محروم و باعث بیکاری زنان شدند، این امر برای زنان به‌صورت عموم و برای زنانی که سرپرست و نان‌آور خانواده بودند به‌طور خاص، مشکلات فروانی را ایجاد کرده است. طالبان برای اینکه زنان را به‌کلی از فعالیت‌های اجتماعی محروم و آنان را در پستوی خانه‌ها زندانی کنند، وزارت زنان را نیز به‌طورکلی منحل و از تشکیلات اداری افغانستان حذف نمود.

5. ممنوعیت زنان از مسافرت: طالبان در ادامه وضع قوانین محدودکننده برای زنان، فرمان صادر کرد که زنان و دختران نمی‌توانند، بدون محرم از یک شهر به شهر دیگر در داخل کشور و یا بیرون از کشور، مسافرت نمایند، این فرمان دختران و زنان را با دشواری‌ها و مشکلات زیادی مواجه نموده است؛ زیرا اگر دختر یا زنی به خاطر انجام کاری نیاز به مسافرت داشته باشد، باید یکی از اعضای مرد خانواده را نیز از کار بیکار کرده و هزینه‎ی اضافی سفر یک مرد که او را همراهی کند، نیز بپردازد.

اینهمه در حالیست که محدودیت علیه زنان روز به روز بیشتر می گردد. دیروز همزمان با نشست خبری مسئولان وزارت امر به معروف طالبان در کابل، محتسبین این وزارت یک دانشجوی دختر را از شرکت در امتحان در دانشگاه محروم کردند.
این دانشجو با پخش ویدیویی در شبکه‌های اجتماعی گفته است به این دلیل که رنگ چادرش سیاه نبود، او را از شرکت در امتحان محروم کردند.
با این حال میان رفتاری که محتسبین وزارت امر به معروف و نهی از منکر در برابر مردم انجام می‌دهند و آنچه که مقامات این وزارت در نشست خبری می‌گویند فاصله آشکاری وجود دارد.
محمد صادق عاکف، سخنگوی این وزارت می‌گوید: "چادری یا برقه حجاب است. فرق نمی‌کند که رنگ حجاب سیاه می‌باشد یا رنگ دیگری دارد. پوششی که در کشورهای عربی مروج است نیز حجاب است و در کنار آن، چادرهای بزرگی که زنان روستاها از آن استفاده می‌کنند نیز حجاب است."

در آخرین اظهارات جهانی، رییس هیأت اتحادیه اروپا برای افغانستان، بازگشایی مکاتب دخترانه و ایجاد دولت فراگیر در افغانستان را مهم‌ترین خواست‌های جامعه جهانی از طالبان دانسته است.

آرنوت پاولز، رییس هیأت اتحادیه اروپا برای افغانستان روز شنبه، ۲۹ اسد، در گفت‌وگوی ویژه با طلوع‌نیوز گفته است که نخستین موضوع برای این اتحادیه و جامعه جهانی رفتن دختران به مکتب است.

پاولز در ادامه گفته که حق کار برای زنان، حقوق‌ بشر، آزادی رسانه‌ها، احترام به حق زنده‌گی و توقف کشتارهای فراقانونی از دیگر خواست‌های جامعه جهانی از طالبان است.

رییس هیأت اتحادیه اروپا برای افغانستان تأکید کرده که مطالبه رعایت این خواست‌های جامعه جهانی از طالبان به معنای دخالت در امور داخلی افغانستان نیست.

بانوان شاغل، گروگان گروه طالبان در افغانستان
بیشتر بخوانید:

http://oralmagazine.org/post?subcat=reports&id=01723

سازمان ملل متحد؛ سرکوب وحشیانه ای اعتراضات زنان توسط گروه طالبان را محکوم کرد بیشتر بخوانید:
‏http://oralmagazine.org/post?subcat=reports&id=01714

افغانستان در یک سال سلطه ای فاجعه بار گروه طالبان بیشتر بخوانید:
‏http://oralmagazine.org/post?subcat=reports&id=01711

خطر جنگ گسترده در افغانستان  بیشتر بخوانیدhttp://oralmagazine.org/post?subcat=social&id=01536