سیما سمر، ریس اسبق کمیسیون حقوق بشر با دل شکسته از حاکمیت طالبان

یک سال پس از تسلط طالبان بر افغانستان، صدای زنان در مبارزه با طالبان طنین انداز است. دیروز شماری از زنان در کابل در اعتراض به قوانین ضد انسانی طالبان تظاهرات  کردند که با شلیک گلوله توسط طالبان سرکوب شد.

همینطور حبیبه سرابی، والی پیشین بامیان، درآستانه یک سالگی حاکمیت مجدد طالبان درافغانستاناز جامعه جهانی خواست که این گروه را به رسمیت نشناسند و افغانستان را فراموش نکنند. او هشدارداد که "افغانستان به تروریست ها واگذار شده است."

همچنین سیما سمر، فعال برجسته حقوق بشر در افغانستان، از آنچه برای افغانستان رخ داده است، دلشکسته گی خودش را بیان کرده است.

سمر، وزیر سابق امور زنان و اولین رئیس کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان، در جولای 2021 در اولین سفر خود پس از همه گیری کووید-19، کابل را به مقصد ایالات متحده ترک کرد و هرگز انتظار نداشت که اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان از کشور فرار کند. و طالبان در 15 اگست برای دومین بار قدرت را در دست بگیرند.

سمر گفت: «فکر می‌کنم این سالگرد غم‌انگیزی برای اکثر مردم افغانستان است، به‌ویژه برای زنانی که «غذای کافی ندارند، نمی‌دانند فردا برایشان چگونه است».

سمر که یک محقق دعوت شده در مرکز حقوق بشر در مکتب کندی در هاروارد است، اولین پیش نویس زندگینامه خود را نوشته است و در حال کار بر روی یک مقاله سیاستی در مورد قوانین عرفی مربوط به زنان افغانستانی است. او همچنین در حال تلاش برای گرفتن گرین کارت امریکا است، اما او گفت: "راستش نمی توانم خودم را قناعت بدهم که کجا هستم و چه کار می کنم."

او آرزو می کند که می تواند به خانه برود - اما نمی تواند.

او روز جمعه در مصاحبه ای با آسوشیتدپرس، کنفرانس خبری طالبان را چند روز پس از به دست گرفتن قدرت یادآوری کرد که در آن گفتند اگر مردم به خاطر اقدامات گذشته عذرخواهی کنند، بخشیده می شوند.

و من گفتم، باید عذرخواهی کنم چون برای مردم مکتب راه انداختم؟ سمر، یکی از اعضای اقلیت هزاره افغانستان که مدت ها مورد آزار و اذیت قرار گرفته بودند، گفت: من باید عذرخواهی کنم زیرا شفاخانه ها و کلینیک ها را در افغانستان راه اندازی کردم؟ من باید عذرخواهی کنم زیرا سعی کردم جلوی شکنجه طالبان را می گرفتم؟ من باید عذرخواهی کنم که از لغو مجازات اعدام، از جمله (برای) رهبری طالبان دفاع کردم؟»

او گفت: "تمام عمرم برای زندگی به عنوان یک پزشک جنگیدم."

در سال 1984، دولت کمونیستی وقت، شوهر فعال او را دستگیر کرد و او دیگر هرگز او را ندید. او با پسر خردسالش به پاکستان گریخت و به عنوان پزشک برای پناهندگان افغانستانی کار کرد و چندین کلینیک را برای مراقبت از زنان و دختران افغانستانی راه اندازی کرد.

سمر حکومت قبلی طالبان را در اواخر دهه 1990 به یاد آورد، زمانی که آنها عمدتاً زنان را در خانه های خود محبوس می کردند، تلویزیون و موسیقی را ممنوع می کردند و اعدام در ملاء عام برگزار می کردند. تهاجم به رهبری ایالات متحده،  پس از حملات 11 سپتامبر در سال 2001، طالبان را از قدرت بیرون راند. چون به گروه  القاعده پناه داده بود و  از افغانستان عملیات تروریستی جهانی را تنظیم میکرد،

پس از برکناری طالبان، سمر به افغانستان بازگشت و در مناصب برتر حقوق زنان و حقوق بشر قرار گرفت و طی 20 سال گذشته مکاتب و دانشگاه‌ها برای دختران باز شد، زنان وارد نیروی کار و سیاست شدند و قاضی شدند.

اما سمر در مصاحبه ای با AP در اپریل 2021 - چهار ماه قبل از تسلط دوم طالبان بر کشور - گفت که این دستاوردها شکننده بود و فعالان حقوق بشر دشمنان زیادی در افغانستان داشتند، از ستیزه جویان و جنگ سالاران گرفته تا کسانی که می خواستند انتقاد یا چالش را خفه کنند. 

سمر گفت که دولت و رهبری افغانستان، به ویژه غنی، مسئول اصلی نفوذ طالبان به کابل و به دست گرفتن قدرت هستند. اما او همچنین افغانسانی‌ها را مقصر می‌داند "زیرا ما بسیار دودسته بودیم."

او در هر سخنرانی و مصاحبه‌ای که طی سال‌ها در سطح ملی و بین‌المللی انجام داد، گفت که افغانستانی‌ها باید متحد و دارایی یک دولت فراگیر باشند و «حاکمیت باید از حمایت مردم برخوردار باشد. در غیر این صورت شکست خواهیم خورد.»

او به عنوان رئیس کمیسیون حقوق بشر گفت که بارها با انتقادهایی روبرو شده است که در تلاش است ارزش های غربی را بر افغانستان تحمیل کند.

او گفت: " من مدام می گفتم حقوق بشر ارزش های غربی نیست. به عنوان یک انسان، همه به یک سرپناه نیاز دارند... دسترسی به آموزش و خدمات بهداشتی و امنیت."

طالبان از زمان تسلط خود، تحصیلات عمومی دختران را به شش سال محدود کرده، کار زنان را محدود کرده، آنها را به ماندن در خانه مجبور کرده اند، و کدهای لباس را صادر کرده اند که آنها را ملزم می کند صورت خود را بپوشانند.

سمر از فشارهای بین المللی نه تنها برای اجازه دادن به تمام دختران در مکاتب و دانشگاه، بلکه برای تضمین همه حقوق بشر که به هم مرتبط هستند خواست و او بر اهمیت آموزش برای پسران جوان تاکید کرد که بدون هیچ مکتب، شغل یا مهارتی ممکن است در معرض خطر درگیر شدن در  دام تولید تریاک، قاچاق اسلحه یا خشونت باشند.

او همچنین از جامعه بین‌المللی خواست که به برنامه‌های بشردوستانه که برای نجات جان انسان‌ها حیاتی هستند ادامه دهند، اما گفت " آنها باید بر غذا در برابر کار یا پول در مقابل کار تمرکز کنند تا به وابستگی کامل مردم پایان داده و به آنها «اعتماد به نفس و عزت» بدهند."

سمر گفت که جامعه افغانستان در طول دو دهه گذشته با دسترسی بیشتر به فناوری، افزایش سطح تحصیلات در میان جوانان و تجربه با انتخابات، حتی اگر آزاد و منصفانه نباشد، تغییر کرده اند.

او گفت چنین دستاوردهایی امکان تغییرات مثبت را در آینده فراهم می کند. او گفت: «اینها مسائلی است که آنها (طالبان) نمی توانند کنترل کنند. آنها دوست دارند، اما نمی توانند این کار را انجام دهند.»

سمر گفت که امیدوار است در نهایت در مورد جنایات جنگی و جنایات علیه بشریت پاسخگو باشند و عدالت برقرار شود. او گفت: "در غیر این صورت، ما فرهنگ معافیت از مجازات را در همه جا احساس می کنیم -- و تهاجم روسیه به اوکراین تکرار قضیه افغانستان است."

امید او برای زنان افغانستانی این است که آنها بتوانند "به جای اینکه برده مردم باشند، با عزت زندگی کنند."

۴۵درصد دختران در افغانستان از رفتن به مکتب محروم هستند
بیشتر بخوانید:
 
‏http://oralmagazine.org/post?subcat=reports&id=01697
 
سالی بدون مکتب و آینده ساکت برای دختران افغانستانی بیشتر بخوانید:
‏http://oralmagazine.org/post?subcat=reports&id=01696

طالبان تظاهرات زنان در کابل را با شلیک سرکوب کردند
بیشتر بخوانید:

http://oralmagazine.org/post?subcat=reports&id=01705