اعتراف‌گیری اجباری بانوان در زندان طالبان؛ الگوگیری از شیوه سرکوب زنان در ایران ـ مجله‌ی اورال

شماری از بانوان معترض کابل که در بند طالبان اند، در اعتراف‌های تلویزیونی گفته‌اند که به‌دستور شماری از زنانی که در خارج از کشور زندهگی می‌کنند به جاده‌ها برآمده و اعتراض می‌‌کردند.

در نوار ویدیویی که از سوی وزارت امور داخله‌ی حکومت طالبان نشر شده است، آنان می‌گویند به که به دستور «عطیه مهربان، فریحه ایثار، هدا خموش، نیلوفر ایوبی، زهرا موسوی و میترا مهران» که در خارج از کشور اند تشویق و حمایت می‌شدند تا بر ضد طالبان به جاده‌ها برآمده و شعار سر دهند.

وحیده امیری در اعتراف‌‌اش گفت: «میترا مهران و عطیه مهربان روند تخلیه را به‌ راه‌انداخته بودند تا فعالان مدنی را بیرون‌ کنند.»

یکی از این‌بانوان گفت: «کاوه جبران و حمیرا قادری خیلی تشویق مان می‌کردند.»

این اعتراف‌‌های تلویزیونی در حالی نشر می‌شود که طالبان پیش‌ ازین بازداشت زنان معترض را رد کرده بودند.

با این حال تاکنون روشن نیست که این بانوان تحت چه شرایطی در برابر کمره قرار گرفته و سخن زده‌اند. شیوه‌ی بازداشت و نشر اعتراف‌های تلویزیونی از زندان در ایران بیش‌تر معمول است.

اما گروه طالبان با نشر این ویدیوی اعتراف اجباری بانوان می پذیرند که دست‌کم ۱۱ زن معترض را در بازداشت دارند.

‏بنابر گزارش رسانه های مختلف از زمان سلطه ی طالبان بر کابل تا کنون صدها نفر به دلیل فعالیت‌های خبری، مدنی و سیاسی و یا سوابق کاری در حکومت قبلی بازداشت، شکنجه و ممنوع‌الخروج شده‌اند.

بنابر شواهدی متعدد مشاهده می گردد که گروه طالبان با شیوه های جمهوری اسلام ایران با بانوان معترض بر خورد می کنند.

http://oralmagazine.org/post?subcat=social&id=01399

چندی قبل نیز گزارشاتی منتشر گردید که سپاه پاسداران ایران برای طالبان آموزش مطبوعاتی می‌دهد

http://oralmagazine.org/post?subcat=reports&id=00991&fbclid=IwAR2_O_cGNrtak-hP8zq36apBJPV2TzCsik1Gym3KYj3p73BhSs-8Y2zj4Ds

لذاست که نمی توان این اعترافات تلویزیونی بانوان در بند طالبان را پدیده ساده و خالی اعمال فشارهای مروج در جمهوری اسلامی ایران تلقی کرد.

https://www.fidh.org/en/region/asia/iran/iran-new-report-demands-end-to-the-rampant-use-of-forced-confessions

این بخشی از شهادت روژین محمدی، فعال حقوق بشر در ایران  است که در سال ۱۳۹۰، پس از ورود به میدان هوایی تهران برای دیدن خانواده بازداشت و وادار به "اعتراف مقابل کمره تلویزیون" به چیزهایی شد که بازجویان دیکته کرده بودند.

اعترافات اجباری  او و بسیاری از دیگر قربانیان ، در گزارشی ۵۷ صفحه ای تحت عنوان "حکومت اورولی: صدا و سیمای جمهوری اسلامی به‌مثابه سلاح سرکوب جمعی" مورد استناد قرار گرفته که سال گذشته، از سوی فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر و سازمان عدالت برای ایران منتشر گردید.

به منظور تهیه این گزارش، ۱۵۱ برنامه پخش شده از شبکه های تلویزیونی صدا و سیما در فاصله سال های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۸جمع آوری و تحلیل شده اند. این برنامه ها شامل اعترافات اجباری ۳۵۵ نفر و ایراد افترا علیه ۵۰۵ نفر می‌شوند.