سیگار: منع زنان از کار برای افغانستان یک میلیارد دالر به این کشور خساره رسانده است ـ مجله‌ی اورال

سیگار یا بازرس ویژه‌ی امریکا برای بازسازی افغانستان اعلام کرده که ممانعت طالبان با کار زنان و وضع محدودیت‌ها از سوی این گروه، می‌تواند به گونه‌ی فوری یک میلیارد دالر به اقتصاد افغانستان خسارت وارد کند.

در گزارشی ک روز سه‌شنبه، ۳ حوت از سوی سیگار به نشر رسیده، آمده است که در نتیجه‌ی محدودیت‌های وضع‌شده از سوی طالبان بر کار و اشتغال زنان، انتظار می‌رود که تولید ناخالص افغانستان، پنج درصد کاهش یابد.

سیگار به نقل از یافته‌های برنامه‌ی توسعه سازمان ملل متحد، گفته است که پیش از سقوط دولت پیشین به دست طالبان، زنان بیش از ۲۰ درصد نیروی کار را در افغانستان تشکیل می‌دادند که در بخش‌های مختلف از جمله، سیاست، آموزش و پرورش، صحت، تجارت و رسانه کار می‌کردند.

با این حال، انتظار می‌رود که تولیدات ناخالص افغانستان از ۲۰ میلیارد دالر به ۱۶ میلیارد دالر کاهش یابد؛ در سال ۲۰۲۰ میلادی، تولیدات ناخالص کشور، ۲۰ میلیارد دالر اعلام شده بود.

لطیف نظری معاون وزارت اقتصاد طالبان،امروز نیز اما تاکید کرد زنان شاغل و تجار پیشه می توانند با رعایت اصول و حجاب اسلامی به کارهای شان ادامه دهند و هیچ گونه ممانعت برای آنان وجود ندارند اما زنان هنوز به حرف های طالبان اطمینان ندارند و باورمند هستند طالبان به هیچ حرف وعمل شان متعهد نیستند و این چندگانگی حرف های شان رفتار شان را نیز باز گو می کنند.

تداوم اعتراض زنان؛ خانم ناهید فرید در نشست سالانه اتحادیه پارلمان های جهان

در طی شش ماه گذشته و  پس از سلطه‌ی طالبان بر افغانستان با وجود سرکوب‌های وحشیانه‌ای اعتراضات توسط گروه طالبان، زنان افغانستان بیشتر از ۵۰۰ تظاهرات در داخل و خارج افغانستان دایر نموده، و در نشست های جهانی خواستار  حمایت بین المللی برای تامین و اعاده مجدد حقوق و آزادی‌های زنان در افغانستان گردیده‌اند.

دیروز خانم ناهید فرید، نماینده مردم در پارلمان قبلی افغانستان در طی نشست اتحادیه پارلمان های جهان خطاب به اشتراک کنندگان گفت:

"وقتی چشممان را بر مبارزه زنان افغان برای مطالبه حقوق اولیه شان برای کار، تحصیل و مشارکت سیاسی می بندیم، نمی توانیم از توسعه سخن برانیم . زنان شجاع و نترس افغانستان در نبرد خود علیه آپارتاید جنسیتی تحمیلی از سوی طالبان، با تهدید، ارعاب، ضرب و شتم و ناپدید شدن اجباری در دستان رژیم مواجه هستند.

مردم افغانستان غم انگیزترین مقطع تاریخ خود را با جنایات بی گستردهء طالبان تجربه می کنند. چگونه می توانیم در مورد توسعه صحبت کنیم وقتی که امروز صد و پنجاه و سومین روزی است که دختران افغانستان از حضور در مکتب منع می شوند! آیا می توانید کشوری را نام ببرید که این قانون را بر 50 درصد جمعیت خود تحمیل کند؟ اجازه ندهید نسل گمشده دختران در افغانستان فراموش شود! خواهان اقدام فوری دولت های خود علیه طالبان شوید! اجازه ندهید دولت های شما طالبان را به رسمیت بشناسند."

در طی شش ماه گذشته، زنان افغانستان با برپایی بیشتر از ۵۰۰ تظاهرات در داخل و خارج کشور  از جامعه جهانی خواسته اند تا گروه طالبان را به رسمیت نشناسید.

چندی قبل پارلمان اروپا نشستی برای زنان افغانستان دایر کرده بودند که شماری از زنان فعال افغانستانی نیز در این نشست صحبت کردند و  هر کدام به نوبه خودش خواستار اعاده حقوق زنان در افغانستان شدند. در این نشست انتقاداتی تندی از کوتاهی جامعه جهانی در برابر ظلم و وحشت طالبان در افغانستان مطرح گردید و از جامعه جهانی و اتحادیه اروپا خواستند تا گروه طالبان را به رسمیت نشناسند.

دوکتور حبیبه سرابی والي سابق بامیان به نمایندگی زنان افغانستان در نشست پارلمان اتحادیه اروپا در بروکسل از جامعه جهانی خواست که طالبان را به رسمیت نشناسند.

همچنین حوریه مصدق، فعال حقوق زنان، در نشست پارلمان اروپا گفت: وقتی ما شهروندان افغانستان درخواست ویزا می‌دهیم تا به اتحادیه‌ی اروپا بیاییم، باید در فرم درخواست تایید کنیم که عضو هیچ سازمان تروریستی نیستیم، در هیچ کمپ تروریستی آموزش ندیده‌ایم و مرتکب هیچ‌گونه نسل‌کشی و جنایات جنگی نشده‌ایم. حالا می‌خواهم بدانم هیئت طالبان که به اسلو آمدند در فرم‌ ویزای‌شان چه نوشتند. من می‌خواهم از پارلمان اروپا در این زمینه پاسخی بشنوم. این شرم‌آور است که ما به عنوان مدافعان حقوق بشر باید به این‌ پرسش‌ها پاسخ بدهیم، اما برای گروهی که به فعالیت‌های تروریستی مشهورند، فرش سرخ پهن می‌شود؛ طالبانی که نقض کننده‌ی حقوق بشر است، آپارتاید جنسیتی را اعمال می‌کند و نیمی از کابینه‌ی آنها در فهرست تروریستی بین‌الملل قرار دارد. خانم مصدق با بیان این سوال در حقیقت از اتحادیه اروپا و جامعه جهانی می‌خواهند تا گروه تروریستی و افراطی طالبان را به رسمیت نشناسند. خانم مصدق حتی از حضور هیات طالبان در اروپا انتقاد کرده و حضور نماینده این گروه تروریستی را خلاف قوانین و مقررات اتحادیه اروپا و در تضاد با خواست اکثریت مردم افغانستان و به ویژه زنان در این کشور ارزیابی و آنرا به شدت نقد می نماید.
هدا خموش نماینده مذاکره‌کننده زنان معترض در مذاکرات اروپایی نیز  از ادامه‌ی بازداشت‌های زنان معترض توسط طالبان ابراز ناامیدی کرده می‌گویند، طالبان غیرقابل تغییر اند.

خانم خموش گفته است، در ادامه‌ی بازداشت‌های زنان معترض،جنگجویان طالبان همراه با کسی به نام جاوید که همکار این دختر فعال بوده است، پشت خانه یکی از فعالان جنبش زنان افغانستان رفتند و او را با خود بردند.

بازداشت و ربودن فعالان زن نگرانی نهادهای بین‌المللی و فعالان حقوق بشر را برانگیخته است. آنان از وضعیت به شدت اظهار نگرانی کرده‌اند.

همچنین قبلا نیز گروهی از زنان افغانستانی از سازمان ملل خواستند تا به طالبان اجازه دسترسی به کرسی در این نهادبین‌المللی ندهد. این گروه در جریان دیدار از مقر سازمان ملل متحد در روز پنجشنبه ۲۱ اکتبر خواستارعدم صدور اجازه دسترسی طالبان به کرسی در این نهاد بین‌المللی شدند.

فوزیه کوفی، سیاستمدار پیشین و مذاکره کننده صلح افغانستان که یکی از این افراد این گروه است در اینخصوص به خبرنگاران گفت: «موضوع بسیار ساده است. سازمان ملل باید این کرسی را به کسیبدهد که به حقوق همه در افغانستان احترام بگذارد. درباره زنان افغانستان زیاد صبحت می‌شود اما کسیبه ما گوش نمی‌دهد. کمک‌ها، اعطای پول و به رسمیت شناختن، همگی اهرم‌هایی هستند که جهان بایداز آنها برای مشارکت، احترام به حقوق زنان و همه انسان‌ها در افغانستان در تعامل خود با طالباناستفاده کند.»

اشتباه جامعه جهانی در افغانستان در طی بیست سال گذشته جامعه جهانی و در رأس آن آمریکا، اشتباهات بسیاری را مرتکب گردیده و نتایج مرگبار کنونی را برای مردم افغانستان به ارمغان آورده‌اند و خودشان را نیز بدنام تاریخ و جهان ساختند.

تحکیم پایه‌های فاشیزم قومی در افغانستان پیوسته توسط جامعه جهانی انجام شد. پروژه‌های عمرانی، تقسیم امکانات و کمک‌های مادی، توزیع پست‌های سیاسی و نظامی و همه برنامه ها در افغانستان مطابق سلیقه قومی و نژادی انجام شد و جامعه جهانی پیوسته این اقدامات را در افغانستان حمایت و همراهی کردند.  لذاست که در نهایت تمام افغانستان با یک توطیه قومی به دست گروهی وحشی و تروریستی و قرون وسطایی طالبان سپرده شد.

اعتراضات مردم افغانستان در طی بیست سال گذشته مردم افغانستان پیوسته اعتراض کردند و از جامعه جهانی خواستند تا از اقدامات نژادی حکومت افغانستان و لابی‌هایی فعال قومی آنان حمایت نکند. در جریان اعتراضات جنبش روشنایی بیشتر از یک و نیم میلیون شهروند افغانستان در جاده‌ها آمدند و نسبت یه نژادگرایی حکومت افغانستان اعتراض کردند و از جامعه جهانی خواستن تا از اقدامات نژادی حکومت افغانستان حمایت نکنند.

همچنین در بروکسل، برلین، پاریس، امستردام، لندن، واشنگتن و اغلب شهرهای جهان اعتراض و تظاهرات کردند و نسبت به اقدامات نژادی حکومت افغانستان و همدستی آنان با گروه تروریستی طالبان و داعش هشدار دادند. اما هیچگاهی مطالبات مردم افغانستان شنیده نشد.  نتیجه بی توجهی جامعه جهانی نسبت به مطالبات مردم نتیجه و وضعیت کنونی را بر زنان و در مجموع تمام شهروند افغانستان تحمیل شد.

لذاست که جامعه جهانی به ویژه کشورهای غربی مطالبات مردم افغانستان به ویژه زنان را مدنظر داشته باشند و حکومت فاشیستی و تروریستی و قرون وسطاییِ خودخوانده طالبان را به رسمیت نشناسند.