پس از روزها سکوت در پایتخت، دختران بامیانی پرچم اعتراض و دادخواهی را برافراشتند ـ مجله‌ی اورال
پس از ردیابی، ربودن و بازداشت شماری از زنان معترض از سوی طالبان در کابل، اعتراضات خیابانی زنان متوقف شدند. این اعتراضات پس از آن متوقف می‌شود که تمنا پریانی و پروانه ابراهیم‌خیل، زنان معترض در هفته قبل توسط استخبارات طالبان از خانههایشان بازداشت شده و به‌جای نامعلومی انتقال داده شده‌اند. تا کنون از سرنوشت آنانی خبری نیست. گفته می‌شود سایر زنان معترض در کابل به‌دلیل ترس از افتادن به‌دام جنگجویان طالبان در خفا به‌سر می‌برند.
پس از دستگیری این فعالان معترض دیگر جاده‌های پایتخت شاهد تظاهرات زنان برعلیه گروه افراطی طالبان نیست. اما برعکس روز پیش عده‌ای از زنان به‌حمایت از سیاست‌های طالبان و به‌طرفداری از حجاب و شریعت دست به راهپیمایی زده‌اند که بعدا برخی از افراد اشتراک‌کننده در این راهپیمایی به رسانه‌ها گفته‌اند که آنان توسط طالبان فریب داده شده و مجبور به این کار شده‌اند.
امروز، شنبه ۲ دلو دختران بامیانی با برپایی تجمع اعتراضی در یک محوطه‌ای مسکونی خواهان رهایی تمنا زریاب پریانی، پروانه ابراهیم‌خیل و عالیه عزیزی از بند طالبان شدند. آنان هم‌چنان در مورد برگزاری نشست اسلو با حضور نمایندگان طالبان اعتراض کردند. بامیان در گذشته مهد تجمعات اعتراضی و دادخواهی در برابر سیاست‌های مغرضانه و خصمانه حکومت‌های وقت بوده‌است. اما اکنون این ولایت نیز در حاکمیت استبدادی طالبان در اختناق و سکوت خبری به‌سر می‌برد.
یوناما دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد در کابل نیز در پیوند به بی‌سرنوشتی زنان معترض از طالبان خواهان روشن شدن این موضوع شده است. در بیانیه‌ی کوتاهی که از سوی یوناما منتشر شده آمده است: "ملل متحد در مورد ناپدید شدن دو فعال زن، تمنا زریاب پریانی و پروانه ابراهیم‌خیل که به اساس گزارش‌ها، چهارشنبه شب از خانههایشان ربوده شده‌اند، ابراز نگرانی می‌نماید. ما از طالبان می‌خواهیم تا در مورد محل آنها معلومات ارائه نمایند و از حقوق همه افغان‌ها حفاظت کنند."
از سوی دیگر آنتونیو گوترش سرمنشی ملل متحد در صحبت‌هایش در مورد طالبان گفته‌است: "در راستای هدف آنها برای به‌رسمیت شناخته شدن... و حمایت بین‌المللی... احترام کامل به‌حقوق زنان و دختران و در کل رویکرد مثبت به حقوق بشر کاملاً ضروری است."
اکنون شهروندان افغانستان پس از ماه‌ها حاکمیت طالبان به این باور رسیده‌اند که تفکر و دیدگاه طالبان تغییر نکرده‌اند و آنان هم‌چنان دیدگاه‌های متحجرانه و افراطی بیست قبل‌شان را دنبال می‌کنند و با گذشت هر روز زندگی را بر مردم گرسنه و فقیر افغانستان سخت‌تر می‌کنند. شهروندان افغانستان از جامعه‌ی جهانی می‌خواهند از به‌رسمیت شناختن گروه افراطی طالبان اجتناب کنند، زیرا اگر آنها از سوی کشورهای جهان به‌رسمیت شناخته شوند، آن‌گاه با خاطر آرام دست به تطبیق سیاست‌های غیرانسانی و زن‌ستیزانه‌ی‌شان خواهند زد.
