نگرانی از آینده‌ی نامعلوم؛ دختران: باید اطمینان قطعی برای آغاز مکاتب دخترانه داده شود ـ مجله‌ی اورال

دختران افغانستان پس از سلطه‌ی طالبان ماه‌هاست که از درس‌های شان بازمانده‌اند. این وضعیت بر روحیه و روان آنان تأثیرات بدی گذاشته‌اند. آنان خود را بزرگترین قربانی در نظام طالبانی می‌دانند؛ زیرا تفکر و عمل طالبان را در تضاد با زنان و دختران می‌بینند.

دختران و زنان افغانستان در ۲۰ سال گذشته با مساعد شدن فرصت‌های آموزشی و کاری، با وجود محدودیت‌های اجتماعی دست‌آوردهای چشم‌گیری را رقم زده‌اند. آنان با سنت‌های دست‌وپاگیر جامعه مبارزه کرده و در بخش‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتا نظامی از خود شایستگی نشان داده و عملا در ساختن جامعه سهم گرفته‌اند.

در این میان دختران دانش‌آموز که چندین ماه از حضور در صنف درسی ممانعت شده‌اند، به‌شدت در مورد آینده‌ و آرزوهای‌شان نگران‌اند. نرگس سعادت، دانش‌آموز صنف دهم با وجودیکه از ارتقای صنف دهم به یازدهم خوشحال است اما از اینکه نتوانسته درس‌هایش را تکمیل بخواند و سویه‌اش به صورت واقعی بلند برود احساس ناراحتی می‌کند. او به مجله‌ی اورال می‌گوید که حتا تشویق و حمایت‌های خانواده‌‌ی من بخاطر ادامه‌ی درس‌هایم کاهش یافته‌است. نرگس از اینکه حتا حمایت خانواده‌اش را در قبال درس و تحصیل‌اش از دست می‌دهد و خانواده‌اش در برابر درس‌هایش بی‌توجه شده است، احساس نگرانی می‌کند. این نگرانی‌ها فشارهای روانی زیادی را بر نرگس تحمیل می‌کند. اما نرگس می‌گوید من شخصاً‌ تصمیم گرفته‌ام با تمام چالش‌ها مقابله کنم و اجازه ندهم که دیگران در مورد سرنوشت و آینده‌ی من تصمیم بگیرد. او در این روزها زبان انگلیسی فرا می‌گیرد. نرگس می‌افزاید من تصمیم گرفته‌ام با استفاده از فرصتی که دارم روی یادگیری زبان انگلیسی با جدیت کار کنم؛ هرگاه کسی بتواند زبان انگلیسی را به خوبی و به شکل معیاری بلد شود، می‌تواند از فرصت‌های تحصیلی بیرون از افغانستان بهره‌مند شود.

فاطمه که نیز دانش‌آموز صنف نهم در یکی از مکاتب خصوصی در کابل است، به مجله‌ی اورال می‌گوید تا زمانیکه عملا درس‌های ما در مکتب شروع نشود، برای من سخت است که به وعده‌های طالبان باور کنم. او می‌گوید طالبان باید این گفته‌ی شان را در عمل ثابت کنند. فاطمه می‌پرسد اگر طالبان راست می‌گویند چرا به بازگشایی مکاتب مناطق گرم‌سیر اقدام نکرده‌اند که هم‌اکنون سال تعلیمی‌شان جریان دارد. اما فاطمه برای دختران دیگر نیز پیامی دارد. او خطاب به دختران می‌گوید، هرگز ناامیدی را به خود راه ندهند. هیچ کسی نمی‌تواند در برابر آموزش دختران که حق مسلم آنان اند، ایستادگی کنند. اما ما نمی‌دانیم که طالبان چرا در برابر شروع شدن مکاتب دخترانه بهانه‌گیری می‌کنند.

باوجودیکه مردم از فقر و بی‌کاری رنج می‌برند اما هنوز هم آموختن و باسواد شدن فرزندان‌شان از دغدغه‌ای مهم زندگی‌شان اند. آنان راه نجات از وضعیت رقت‌بار کنونی را در تعلیم و تحصیل فرزندان‌شان می‌بینند. یکی از والدین دانش‌آموزان می‌گوید آموزش فرزندم برایم مهم است. من از هر طریق ممکن تلاش می‌کنم تا زمینه درس خواندن برای فرزندم را میسر کنم زیرا درد بی‌سوادی را خودم کشیده‌ام، نمی‌خواهم اولاد من بی‌سواد بماند.