کتابخانه و مرکز تحقیقی بونصرمشکان در غزنی تعطیل شد ـ مجله‌ی اورال

کتابخانه و مرکز تحقیقی-فرهنگی بونصرمشکان واقع شهرک نوآباد شهر غزنی به تعطیلی رفت. این مرکز تحقیقی-فرهنگی که در سال ۱۳۹۳ به همت تعداد افراد علم‌دوست، ادیب و فرهنگی غزنی به فعالیت آغاز نموده بود، بعد از حدود هشت سال فعالیت درخشان در بخش‌های مختلف علمی-فرهنگی و تحقیقاتی خدمات ارزشمندی را برای قلم به دستان و فرهنگیان غزنی مخصوصا اهالی نوآباد ارائه می‌نمود.

کتابخانه و مرکز تحقیقی بونصرمشکان از بدو تأسیس به هدف عرضه خدمات علمی با سرمایه شخصی موسسین خیراندیش و علم‌پرور آن آقایان رمضان جویا، حکمت نظری، محمد فداکار و دیگر هم‌فکرانشان ایجاد و کتب بی‌شماری از طرف علم دوستان غزنی برای این مرکز اهدا گردید. کتاب‌های اهدا شده از سوی فرهنگیان و نیز کتاب‌های از سوی برخی استادان دانشگاه غزنی که از زمان تأسیس تا کنون جمع‌آوری گردیده به تعداد چهارهزار جلد کتاب می‌رسد.

این کتابخانه که در تعمیر کرایی موقعیت داشت، تمام مصارف آن به شمول کرایه تعمیر از پول شخصی موسسین آن پرداخت می‌شد.

مرکز تحقیقی بونصرمشکان برعلاوه کتابخانه دارای سالن مطالعه بوده و فضای آرام و مناسبی را برای دانش‌آموزان و دانش‌جویان غزنی فراهم ساخته بود. متعلمین، محصلین و سایر فرهنگیان می‌توانستند در سالن مربوطه مطالعه نمایند و یا هم کتاب را به شکل امانت با خود ببرند.

برعلاوه‌ی خدمات مطالعاتی کلاس‌های مختلفی مخصوصا در فصل زمستان برای فرهنگیان دایر می‌گردید. کلاس شعرخوانی و نقد اشعار، کلاس نویسندگی و کلاس‌های روش تحقیق را می‌توان ازین میان نام برد.

مرتضی کاظمی یکی از فرهنگیان غزنی در گفتگو به مجله‌ی اورال در مورد چنین می‌گوید: «من از زمان تأسیس مرکز بونصرمشکان در جریان بودم. این مرکز از سرمایه شخصی و همت چندین تن از استادان دانشگاه غزنی و نیز برخی از کارمندان دولت سابق که دلسوز به علم و قلم بودند ایجاد و تنها مرکز نمونه‌ی این چنینی را ابتدا نمودند.»

زهرا حسینی فارغ‌التحصیل از دانشگاه غزنی که یکی از اعضای این مرکز بوده می‌گوید: «من تحقیقات پایان نامه تحصیلی ام را مدیون این مرکز می‌پندارم. از سهولت‌های ایجادشده درین مرکز و فضای مناسب آن وکتب مختلف در بخش‌های مختلف استفاده نموده و به حیث منابع در مونوگراف‌ام به کار بردم. اگر این مرکز نمی‌بود، در نوآباد غزنی دیگر مکانی با چنین سهولت، امکانات و غنامندی منابع وجود نداشت. بدون شک که محصلین نوآباد مشکلات فراوانی را مواجه می‌بودند. از توقف فعالیت‌های کتاب‌خانه بونصرمشکان سخت متأثرم و امیدوارم که تا سال آینده دست اندرکاران و مسئولین محترم این مرکز بتوانند دوباره فعالیت‌های این مرکز خدمات علمی-تحقیقی و فرهنگی را از سر بگیرند.»

زهرا، عضو کتابخانه علل مسدود شدن کتابخانه و مرکز تحقیقاتی بونصرمشکان را چنین می‌گوید: «دلیل اول اقتصادی است چونکه موسسین این نهاد استادان دانشگاه و کارمندان ملکی رژیم سابق بودند. آنها خود به دلیل پرداخت نه شدن معاشات شان مشکلات اقتصادی دارند و نیز برخی از ایشان کشور را ترک نموده است. دلیل دوم موقعیت این مرکز است. این مرکز در فاصله حدود یک‌صد متری حوزه ششم امنیتی واقع گردیده که در چنین شرایط و باحضور نظامیان طالبان، دختران جرأت و اجازه آمدن و کار کردن با مردان را در زیر یک سقف ندارند لذا مراکز آموزشی و فرهنگی از سوی طالبان تحت فشار قرار دارند تا صنوف پسران و دختران از هم جدا باشند و شاید مسئولین درجهت اینکه به کدام دردسری گرفتار نه شوند توقف فعالیت را بهترین راه حل دانسته باشند.»

در هر صورت هر دلیلی که سبب بسته‌شدن این مرکز شده باشد، آنچه که جای تأسف است اینست که مسدود شدن مراکز فرهنگی ـ تحقیقی خبر ناگواری برای اهل علم و فضل و در مجموع در جامعه است.