درماندگی مردم افغانستان؛ دیگر برای کودک‌ام شیر خُشک خریده نمی‌توانم ـ مجله‌ی اورال

سقوط سریع و بی‌وقفه‌ی پول افغانی در برابر دالر آمریکایی مردم افغانستان را در تنگنایی شدید اقتصادی قرار داده است. اکنون مردم فقیر و بی‌پناه این کشور عملاً خود را در میان مرگ و زندگی می‌بینند.
بیشتر مردم که بی‌کارند و درآمدی ندارند از خرید مواد غذایی و سایر نیازمندی‌هایی اولیه‌ی زندگی‌شان ناامید شده‌اند.

حکومت طالبان هیچگونه تدبیری برای مدیریت بحران جاری ندارند. آنان در حدی در مهار این امر بی‌تفاوت‌اند که رییس کابینه‌ی آنان رسما از خود شان رفع مسوولیت کرد و صریحاً گفت "رزق و روزی مربوط به خداوند است و ما در این قسمت مسوول نیستیم."

حالا مردم افغانستان از حکومت طالبان که با استفاده از زور و خشونت قدرت را تصاحب کرده‌ است، قطع امید کرده‌اند و خودشان هم کاری از دست شان ساخته نیست. چشم همه‌ی آنان به سوی سازمان‌هاب امدادگر جهانی اند. تا از کمک‌های انسان‌دوستانه سازمان‌های بین‌المللی برخوردار شوند، جان خود و خانواده‌ی‌شان را از گرسنگی و مرگ نجات بدهند.

عظیم (مستعار) معلم در یکی از مکاتب در شهر کابل است. وی در گفتگویی با مجله‌ی اورال می‌گوید: "من دیگر نمی‌توانم برای کودک خردسال‌ام که کم‌تر از یک‌سال عمر دارد شیر خشک بخرم. از زمانی که کودک من متولد شد مادرش به اندازه‌ی کافی شیر نداشت. از هنگام تولد او من مجبور بودم که شیر خشک را از بازار تهیه کنم و از این طریق تغذیه کند." این معلم می‌افزاید: "من قبلا که صاحب معاش بودم، یک قطی شیر ۴۰۰ گرام را در حدود ۲۵۰ افغانی می‌خریدم. اما اکنون با بلند رفتن ارزش دالر قیمت همان قطی شیر بیشتر از ۴۰۰ افغانی شده است. من که نه معاش و نه درآمدی دارم، چگونه برای کودک‌ام که تمام زندگی‌ام است، شیر و خوراک تهیه کنم."

فرد دیگری که در حکومت قبلی در بخش امنیتی وظیفه اجرا می‌کرد و نمی‌خواهد نامی از وی برده شود می‌گوید: "من بیشتر از چهار ماه است که درآمدی ندارم. اکنون دیگر توان خرید مواد غذایی، مواد سوختی و دیگر نیازمندی‌های خانواده‌ام را ندارم. کسی برایم پول هم قرض نمی‌دهد، چون دیگران هم پول ندارند."

در همین حال سازمان جهانی غذا به تازگی اعلان کرده است که نزدیک به سه میلیون کودک افغانستانی با سوءتغذی و گرسنگی مطلق مواجه‌اند. این سازمان نسبت به سرنوشت این کودکان به شدت اظهار نگرانی کرده است.

در چنین وضعیت بحرانی طالبان نه تنها کاری برای مهار سقوط ارزش پول افغانی مدیریت بحران اقتصادی نتوانسته‌اند بل برعکس آنان نگران امور دینی و شرعی مردم اند. طالبان در برخی از ولایات به ملا امامان مساجد دستور داده‌اند که از نمازگزاران حاضری بگیرند. برای افراد غیرحاضر در نماز جریمه نقدی تعیین کرده‌اند. آیا با چنین وضعیت بحرانی حکومت طالبان دوام خواهد آورد؟!