«گردهم‌آیی» در حمایت طالبان هم اسارت است

با وجود اینکه طالبان ثابت کرده‌اند که بی‌رحم‌ترین و سنگ‌دل‌ترین گروه تروریستی در دنیا است و اختیار یک ملت را غصب کرده‌اند، در تبلیغات و نشست‌ها و گردهم‌آیی از این گروه طرف‌داری می‌شود. جنایات آنان نه تنها قابل بخشش نیست، بل باید در مقابل تمام بدبختی‌های که برای مردم افغانستان آورده‌اند، جواب‌گو باشند و در محکمه‌های بین‌المللی محاکمه و مجازات شوند.

با این‌وجود برخی در پی تطهیر جنایت طالبان اند. آنها از خود نمی‌پرسند که با وجود تمام جنایت‌های طالبان، چگونه می‌توان آنان را تطهیر کرد؟
بدتر از همه در این گردهم‌آیی‌ها ‌طرف‌داری شخصی را دفاع از حقوق مظلومین و در راستای برقراری عدالت در کشور  تظاهر می‌کنند! در چنین حالتی وظیفه‌ی یک انسان عادل و یک شهروند مسولیت‌پذیر چیست؟ آیا می‌توان بر هرچه جنایت از سوی طالبان انجام شده‌است، چشم ببندیم؟ آیا گروهی که در طی بیست‌وپنج سال هر روز جنایت و قتل و کوچ اجباری خلق می‌کنند، شایسته است تطهیر و تبرئه شوند؟ آیا اعمال اینها نباید در کشور و جهان رسوا شود؟ ظلمی که اینها نسبت مردم هزارستان کردند/ می‌کنند، فراموش‌ناشدنی و غیر قابل بخشش است. در حال حاضر روزانه در هزارستان، ولایت‌های شمال، پنجشیر، کابل و همه مناطق کشور ظلم و ستم این گروه جریان دارد.

سه ماه حکومت خودخوانده‌ی این گروه در ظلم و جنایت سپری شد. در طی بیست‌وپنج‌سال موجودیت جنایت‌کارانه‌ی این گروه کشتار و قتل‌عام و قوانین ظالمانه ادامه داشته‌است و تا کنون جریان دارد. حکومت‌های ظالم ‌و بدترین گروه‌های تروریستی از آنان حمایت کردند/می‌کنند. آیا شایسته‌است این جنایت‌ها نباید گفته شود؟

طالبان در حال حاضر که قرن بیست‌ویک است و جهان در بالاترین حد و شعور رفتاری رسیده است، طالبان به بهانه‌های مختلف زنان را مورد لت‌وکوب و شکنجه قرار می‌دهند. دختران و زنان را از حق تحصیل و کار و فعالیت‌های اجتماعی باز داشته‌اند. مدنی‌ترین اعتراض‌های زنان را در خیابان‌ها در سراسر کشور، با خشونت سرکوب می‌کنند.

افراد بیگانه با فرهنگ شهرنشینی و حق ملکیت در روی زمینی که خود آن را بارور کرده‌است، فقیرترین مردم در مناطق مرکزی را مجبور به کوچ اجباری می‌کنند، در پنجشیر دست به قتل‌عام مردم می‌زنند و در محفل‌ها و مجلس‌ها مردم را به رگبار می‌بندند. با وجود وضعیت بد اقتصادی که از ناحیه‌ی همین افراد از همه‌چیز بی‌خبر بر مردم تحمیل شده‌است، از مردم فقیر و گرسنه در غزنی، بهسود و دایکندی و بقیه مناطق حواله‌های اجباری و ظالمانه تحمیل می‌کنند. زیرساخت‌های کشور را نابود می‌کنند و...
به‌وسیله‌ی همین گروه مزدور که مورد تأیید حکومت‌های ظالم و فاشیست و تبه‌کارند، سلاح‌شان را هم آنها تأمین کردند/ می‌کنند، کمک‌های مادی را هم از ارباب‌های خارجی شان می گیرند، دستور ظلم و قتل و جنایت و بربریت را هم بر مردم افغانستان به ویژه مردم هزاره پیاده می‌شود. با این‌وجود، آیا نذپذیرفتن رسمی اداره‌ی غیر قانونی اینها کم‌ترین اعتراض و کم‌ترین تحرک ممکن نیست؟ در حال حاضر در خارج و در میان جوامع بین المللی، در چنین شرایطی وظیفه‌ی ما ستم‌دیده‌ها و ظلم‌چشیده‌ها در برابر این گروه ظالم چیست؟ در هم‌چون شرایطی خیلی بی‌معناست که چند فردی با معامله‌های سخیف شخصی به‌نام یک مردم تحت ستم بیایند و در پی تطهیر اینها اقدام کنند و چند نفر فقیر و گرسنه و بیکار را بنام گردهم‌آیی حمایتی از این گروه جنایت‌کار جمع کنند. آن‌وقت برخی رسانه‌ها  با کمال پررویی این گردهم‌آیی خریداری شده و معامله‌ی چند دلال را حمایت شماری از هزاره‌ها از طالبان با تیتر و عنوان بزرگ خبری بزرگ نمایی کنند. آیا مناسب است این فرصت تبلیغاتی را برای این گروه ظالم و تروریست مجانی هدیه کنیم؟
باید گفت که این طور گردهم‌آیی ها مربوط به دلالی‌های شخصی برخی افراد است که ارتباط با هیچ قوم و ملیتی ندارد. در حال حاضر مردم افغانستان، به ویژه هزاره‌ها در بدترین شرایط، اسیر یک گروه تروریستی و وحشی هستند‌. بنابرین هیچ معامله‌ای شخصی و سیاسی به نفع گروهی کروگان‌گیر، برچسب مردمی گرفته نمی‌تواند.

اگر مردم افغانستان به ویژه مردم هزاره‌ها از شرایط و آزادی‌های لازم برخوردار می‌بودند، کتله‌کتله به خیابان‌ها آمده و بر علیه جنایات و قوانین من‌درآوردی گروه سفاک طالبان و حامیان داخلی و خارجی اینها تظاهرات و اعتصاب‌های عمومی و خودجوش و مردمی دایر می‌کردند. به جای یک گردهم‌آیی صدها گردهم‌آیی در اعتراض به جنایات شنیع اینها و هم‌پیمانان تروریست شان دایر می‌کردند؛ چنان‌چه مهاجرین افغانستانی در طی یک ماه گذشته بیشتر از سی تظاهرات خیابانی بر علیه گروه تروریستی طالبان تنها در کشورهای غربی دایر کرده اند. اما در افغانستان نمی‌شود. مردم را لت و کوب و شکنجه می‌کنند. اگر لازم شود در میان تجمع کنندگان حملاتی انتحاری و تروریستی می‌کنند. چنانچه در تظاهرات جنبش روشنایی در دهمزنگ همین جنایت را کردند. بنابرین مردم افغانستان اسیر و مظلوم‌اند.

بنابراین باید هوشیار باشیم در هر جایی به هر شیوه‌ای که می‌توانیم به مظلوم کمک کنیم، برای امروز خود و آینده‌ی فرزندان خود ما ایستاده‌ بمانیم. در قضیه‌ی ایستادگی و مقاومت و اعتراض ما اینها (گروه طالبان با چند فاشیست نیک‌تایی‌دار)  تصمیم گرفتند ریشه‌ی مقاومت و استقامت و اعتراض ما را  بکَنند.

فاشیست‌های نیکتایی دار در تبانی با استخبارات منطقه، اقدامات ناتمام را در این رابطه به این گروه افراطی و تروریستی بی‌مسوولیت واگزار کرده‌اند که این کار را تمام کنند. با این‌وجود ناگذیریم که مقاومت کنیم و در مقابل آنان بایستیم.

ما در قبال ظلم و بی عدالتی و انحصارطلبی اعترا‌ها را کنار  نمی‌گذاریم. امروز برای همه‌ی دنیا ثابت شده است که یک تیم فاشیست با توطیه این گروه تروریست را بر گرده‌ی مردم افغانستان تحمیل کرد و دنیا را با خطر گسترش تروریزم جهانی نا امن‌تر ساخت. ما با جدیت تمام پیش از این، در مورد توطیه و خطر ابراز وجود این گروه افراطی در افغانستان هشدار داده‌بودیم. این گروه نه تنها به خیر و صلاح مردم افغانستان نیستند که دنیا را نیز با خطر تروریسم به صورت جدی تهدید می‌کنند.