مزدورکاری که روزی استاد دانشگاه بود

مزدورکاری که روزی استاد دانشگاه بود

خلیل‌الله توحیدیار، استادیار افغانستان ماه‌ها با خانواده‌ی پرجمعیت‌اش بدون معاش سپری کرد. وی اخیراً در یک محل ساخت و ساز کار موقت (مزدورکاری) پیدا کرده است. با 300 افغانی (3.30 دالر) که در آن روز به دست می‌آورد، برای خانواده‌اش مواد اولیه بخرد.

وی عضو سابق یک گروهی کاری دولتی در زمینه‌ی اصلاحات آموزشی، که در دانشگاه پروان در شمال کابل به تدریس زبان انگلیسی می‌پرداخت، یکی از هزاران افغانستانی تحصیل‌کرده و  از طبقه متوسط ​​است که با ناداری در حال مبارزه با فقر است.

توحیدیار با بیان اینکه سه ماه است حقوق خود را دریافت نکرده است، به رویترز گفت: «من چاره‌ای نداشتم. این داستان بسیاری از افراد تحصیل‌کرده در این‌جا (افغانستان) است.

بحران مالی افغانستان که از قبل با خشک‌سالی شدید و همه‌گیری ویروس کرونا دست و پنجه نرم می‌کنند، از زمان بازگشت طالبان به قدرت در اواسط ماه اگست بدتر شده است.

میلیاردها دالر از کمک‌های بین‌المللی قطع شده است، زیرا جامعه بین‌المللی در حال بررسی چگونگی تعامل با گروه تندرو اسلام‌گرایان است و میلیاردها دالر دیگر از ذخایر ارز خارجی در خزانه‌ها در غرب توقیف شده است.

ویکتور موزس، مدیر یک موسسه در افغانستان برای گروه غیرانتفاعی CARE گفت: "شما می‌بینید که پزشکان، معلمان، قاضی‌ها مجبور به کار به عنوان مغازه‌دار، راننده تاکسی یا کارگر هستند."

در گزارش ماه گذشته این گروه آمده است که نزدیک به نیمی از جمعیت افغانستان - حدود 19 میلیون نفر - با گرسنگی شدید روبرو هستند. در گزارش اخیر سازمان ملل آمده است که 97 درصد از جمعیت ممکن است تا اواسط سال 2022 زیر خط فقر فرو روند.

در آخر هفته، طالبان مجدداً خواستار به رسمیت شناختن دولت خود شدند و گفتند که عدم انجام این کار و مسدود شدن مستمر بودجه های افغانستان در خارج از کشور نه تنها برای کشور بلکه برای جهان مشکلاتی را به همراه خواهد داشت.

توحیدیار که دارای مدرک کارشناسی ارشد (ماستری) از هند است و دوره‌هایی را در مالزی و سریلانکا گذرانده است، گفت که پس از تمام شدن پول و غذا دست به کار بنایی زده است.

در حالی که او گاهی به دانشگاه دولتی محل کارش می رود، کلاس ها به دلیل کمبود بودجه هنوز از سر گرفته نشده است.

توحیدیار مانند بسیاری از خانواده های افغانی با خانواده بزرگ خود زندگی می کند و 17 نفر به حقوق او وابسته هستند.

این مرد 36 ساله می‌گوید: «من به اندازه کافی پول می‌گرفتم تا نیازهایم را تامین کنم. وقتی حقوقش متوقف شد، از دوستان و اقوام قرض گرفت، اما هفته‌ها پیش تمام شد. تا آن زمان، همسرش که به شدت باردار بود، دو نوبت قرار با  دکتر را از دست داده است.

او گفت: «وضعیت پیش آمد که نان نداشتیم... فقط داشتیم برنج می پختیم و بعد برنج هم تمام شد».

سید بشیر اعلمی، رئیس دپارتمنت زبان انگلیسی دانشگاه توحیدیار، گفت که از چند هفته گذشته به عنوان راننده تاکسی کار کرده است.

اعلمی گفت: "راه دیگری وجود ندارد." او افزود که با افزایش قیمت سوخت، این کار ممکن است قطع شود.

ظهور یک طبقه متوسط ​​تحصیل‌کرده که در آموزش و پرورش و دولت یا برای گروه‌های کمک‌رسان، بانک‌ها و رسانه‌ها و شرکت‌های مخابراتی کار می‌کرد، یکی از مشهودترین محصولات 20 سال مشارکت غرب در افغانستان بود.

هزاران نفر از این مردم در تخلیه‌ای  بی‌نظم که پس از پیروزی شوک آور طالبان در ماه اگست رخ داد، از ترس بازگشت حکومت خشن و محدودیت آزادی‌ها فرار کردند. کسانی که از این پروژه خروج باقی ماندند، مشکلات مالی حتی در بین افراد با درآمد قبلی خوب رایج شده است.

عبدالله، یک افسر سابق پولیس 41 ساله در کابل و پدر چهار فرزند، گفت که اخیراً آخرین قطعه زمینی را که از پدرش به ارث برده بود، فروخت تا تاکسی بخرد.

عبدالله که به دلایل امنیتی از ذکر نام خانوادگی خود امتناع کرد، افزود که 300 تا 500 افغانی که او در روز به دست می آورد، به سختی برای تأمین غذای روزانه برای خانواده شش نفره اش کافی است.

توحیدیار گفت که در محل ساخت و ساز یک بوجی مصالح ساختمانی حمل می کرد که یکی از دوستانش از او عکس گرفت.

او گفت که اواخر همان شب در اواسط اکتبر، پیامی احساسی در فیس بوک منتشر کرد که این تصویر را نشان می داد. " داشتم به این فکر می کردم که به کجای زندگی ام رسیده ام."

این پست به سرعت با هزاران اشتراک گذاری در شبکه های اجتماعی در فضای مجازی منتشر شد و برخی از دوستان او برای ابراز همدردی و ارائه کمک مالی تماس گرفتند.

او گفت که او حدود 300 دلار از دوستان نزدیکش که اصرار داشتند پول را  قرض گرفته است.

"اما تا کی قرض خواهم گرفت؟ من قبلاً هزاران دلار بدهی دارم."

او از ترس واکنش شدید و هشدار افغان‌هایی که از بازگشت طالبان به قدرت حمایت می‌کنند، گفت که از آن زمان این پست را حذف و حساب فیسبوک خود را غیرفعال کرده است.

او گفت که اگر حقوق دانشگاه نرسد، باید به کار پدری بازگردد.

‏منبع: Mike Collett-White