دیدگاه جامعه نسبت به معلولین ومعیوبین

در حول زندگی ما کسانی هستند که بخشی از اعضای بدن شان طبیعی نیست. آن ها دچار اختلال جسمی اند و بدن شان هم معیوب. متاسفانه اکثرافراد معیوب، در هرجایی که هستند یک حس کمبودی برای شان وجود دارد. به این دلیل نمی توانند از توانایی های بالقوه ای که دارند به شکل درست استفاده نمایند. زیرا آن ها در اطراف خود اشخاصی را که معلولیت جسمی ندارند، می بینند و برای شان یک حس کمبودی و حتا ناامیدی رخ می دهد و از این ناحیه در زندگی خویش رنج می برند.
اما شور بختانه در جامعه ی ما هم دیدگاه در مورد معلولین یک دیدگاه مثبت نیست. به معلولین گاهی با دیدگاه اهانت بار و کمتربینی نگرسته می شود. حتا در درون خانواده هایی که یک فرد معلول زندگی دارد، آن فرد از سوی اعضای خانواده ی خود گاهی با رفتارهای تحقیر آمیز مواجه می شود. این افراد گاهی به دید برخی از اعضای خانواده ی خود بار دوش خانواده و جامعه پنداشته می شوند. از این گونه موارد زیاد است از جمله اگر در یک خانواده یک کودک با معلولیت و معیوبت تولد شود، پدر و مادر کودک، از تولد آن نوزاد شرم شان می آید؛ نمی‌ خواهد این فرزند معلول خود را به دیگران نشان دهد. اتفاقات عینی را شاهدیم مادرانی که کودک معلول به دنیا آورده اند، با خشونت فزیکی و کتک از سوی شوهر خود مواجه شده اند.
سطح پایین آگهی در جامعه، به مشکلات افراد دارای معلولیت افزوده است. جدای این که دیدگاه های آزار دهنده در برابر این طیف اجتماعی وجود دارد؛متأسفانه بخاطر عدم آگهی جامعه و خانواده راه حلی برای رفع مشکل وشگوفایی استعدادهای نهفته در این افراد نیز وجود ندارد. اگرچند که بهصورت کل برای افراد دارای معلولیت آموزش مسلکی وجود ندارد؛ اما تعدادیکه می توانند در این سهولت دسترسی داشته باشند، نیز از دستیابی افراددارای معلولیت به آموزش های مسلکی ابا می ورزند و آن ها را در مراکزآموزشی و مکاتب ویژه ی معلولان ثبت نام نمی کنند.
چیزی دیگری که در کنار دیدگاه های تحقیر آمیز نسبت به معلولان آزار دهندهاست، نوع ترحم و برخوردهای ترحم بر انگیز افراد جامعه نسبت به افراددارای معلولیت است. این گونه رفتارها به خودی خود باعث می شود که اینبخشی از اجتماع اعتماد به نفس خویش را از دست دهند و حس ناامیدیبرای آن ها رخ دهد. در  حالی افراد دارای معلولیت توانایی‌ های خاص خودرا دارد در صورتی که از آن استفاده ی درست شود. تعداد فامیل هاییباسوادی هستند که با درک این مسئله به توانایی ها معلولین پی برده اند واستعدادهای آن ها را شگوفا می سازند و آن ها را در سویه های بلندی میرسانند. این را باید باور داشت که هر کس قدرت و توانایی های خاص خود رادارد، به شرطی که به توانایی ها خود پی ببرند و از آن استفاده نمایند. اینگونه کسی بار دوش کسی دیگر و جامعه شده نمی تواند.
توانا بود هر که دانا بود/ ز دانش دل پیر برنا بود