بی سرنوشتی 31 مسافر ربوده شده و سکوت معنا دار دولت
تلاش های دو روزه ی متنفذین قومی برای رهایی مسافران ربوده شده از چنگ ربایندگان بی نتیجه به پایان رسید.
بر اساس گزارش روزنامه ی اطلاعات روز به نقل از ظفر شریف ولسوال ولسوالی جاغوری، ریش سفیدان و متنفذین قومی ولسوالی جاغوری و ولایت زابل دو شبانه روز برای رهایی مسافران هزاره تلاش ورزیدند اما بدون هیچ دست آوردی دوباره به خانه های شان برگشتند. این ریش سفیدان و متنفذین قومی هرگز موفق نشدند با آن ها دیداری داشته باشند و از محل نگهداری آن ها اطلاعی را به دست آورند.
روز دوشنبه 4 حوت، 31 مسافر هزاره از دو اتوبوس مسافربری در مسیر قندهار-کابل، در ولسوالی شاجوی ولایت زابل، از سوی مردان مسلح از میان دیگر سرنشینان این اتوبوس ها جدا ساخته شدند و به جای نامعلومی انتقال داده شدند. گفته می شود، این ربایندگان از مسافران، تذکره و قومیت شان را پرسیدند و آن هایی که هزاره بودند را با خود بردند و دیگران را در بیابان رها نمودند.
اکنون بیش از چهار روز از ربوده شدن این مسافران می گذرد اما تا هنوز از محل نگهداری و سرنوشت مرگ و زندگی آن ها اطلاعی در دست نیست.
از زمانی که این مسافران ربوده شدند، در مورد هویت ربایندگان اطلاعات گوناگونی منتشر شده است. در روز نخست، زمانی که مسافران ربوده شده بودند، ولسوال شاجوی این آدم ربایی را به گروه دولت اسلامی یا داعش نسبت داد. پس از آن مقامات محلی ولایت زابل گفتند که ربودن این افراد، فرماندهان محلی گروه طالبان است. همچنان در رسانه ها گزارش هایی نشر شده است که این آدم ربایی را گروه اسلام گرای چچنی با همکاری فرماندهان محل طالبان انجام داده اند.
تا هنوز هیچ گروهی ربودن مسافران هزاره را به طور رسمی بر عهده نگرفته است و دولت افغانستان نیز هیچ واکنشی به این رویداد نشان نداده است. به باور آگاهان، این سکوت بیانگر بی توجهی دولت در قبال شهروندان این کشور بویژه هزاره ها است و نشان می دهد که بدلیل تعصبات موجود در بدنه دولت، هنوزهم شهروندان کشور، با یک نگاه دیده نمی شوند.
ربودن و کشتن مسافران هزاره در مسیرها و شاهراه ها تازگی ندارد. پیش از این نیز14 مسافر هزاره در ولایت غور از سوی طالبان از میان دیگر مسافران جدا ساخته شدند و به طور فجیعی به قتل رسیدند. کشتار از سوی طالبان همواره با انگیزه ی قومی صورت گرفته است که هزاره ها اولین قربانیان این رفتارهای افراط گریانه را تشکیل می دهند.
آگاهان، یکی از راه های جلوگیری از کشتار هزاره ها را در مسیرهایی که از جنوب کشور می گذرد، اعمار سرک حلقوی " گردن دیوال " می دانند. آن ها به این باور اند که این مسیر با توجه به موقعیت و نقطه اتصالی که میان ولایات کشور ایجاد می کند، در کاهش کشتارها و ربودن مسافران که با انگیزه ی قومی صورت می گیرد، نقش مهمی را ایفا خواهد کرد.
