آموزش، رقابت، تقدیر و درخشش استعدادها در مركز آموزشي آگاه

در افغانستان، نهادها و سازمان هاي بسياري در راستاي ارايه خدمات اجتماعي و فرهنگي تاسيس گرديده اند، ولي متاسفانه کمتر می توان انتظار تداوم و برنامه ریزی را از آن ها داشت. سازمان ها، عموما نه برحسب ضرورت، بلکه برپایۀ پروژه به میان می آیند. مرگ اینگونه سازمان ها را حتا پیشتر از تولد آنها می توان پیشبینی کرد. سازمان ها در این سرزمین، مثل آدم های این جا عمر کوتاه دارند و با انتحاری مالی خیلی زود از میان برداشته می شوند. در این میان، کمتر سازمانی را می توان یافت که مسیر چند ساله را پیموده باشد. یکی از نادرترین سازمان هایی که توانسته است این مسیر را بپیماید و به سوی جوانی حرکت کند، بنیاد آگاه در کابل است. این بنیاد از بدو تشکیلش با تحت پوشش قراردادن خانواده های فرودست، اکنون بنیادی ترین کارهای اجتماعی خویش را آغاز کرده است. فعالیت های فرهنگی، آموزشی و توانمندسازی، از بنیادی ترین کارهای این سازمان است که برای رفاه اجتماعی بنیان گذاشته شده است. بنیاد آگاه در سال 1388 به طوررسمی به فعالیت آغاز نموده است. در همایشی که به روز جمعه 20 سنبله 1394، در دفتر مرکزی این بنیاد در کارته سخی برگزار شده بود، می شد که آموزش، رقابت و درخشش استعدادها را به طور عینی در آن مشاهده کرد. فرو دستی، جنگ و فقر چه بسا استعدادهایی را که در کوچه پس کوچه ها در پی نان سرگردان ساخته است. هنجار اجتماعی، یک گروه بزرگی ازخلاقان جامعه را در پستوهای خانه در چهار دیواری محصور کرده است و مردم را از هنرمندی آنان محروم.

کشاندان خیابانی های سرگردان به پای تختۀ آموزش کارساده اي نیست که به سادگی از عهدۀ آن برآییم. بیرون ساختن زنان بي بضاعت از حصارخانه ها و شاغل ساختن آنان در بازار كار و فعاليت هاي اقتصادي و اجتماعي در جامعۀ سنتی، تابو است. شکستن تابو هزینۀ سنگینی در پی دارد که باید آن را پرداخت. اما بنیاد آگاه با وجود تمام این دشواری ها توانسته است که کودکان خیابانی را آموزش دهد و نیز زنان را از حصار فقر خانه های شان بیرون ساخته و خیاطی بیاموزاند. محفل تقدیر از دانش آموزان و کار آموزان بنیاد آگاه که به روز جمعه 20 سنبله در اختتام وركشاپ ده روزه خياطي در اين مركز داير گرديده بود، سراسر امید و نوید بود. امید و نوید از یک تغییر؛ تغییری که به نکبت اجتماعی نقطۀ پایان می گذارد. هر بخش از این برنامه جذابیت و گیرایی خاص خود را داشت. برنامه با ترانه و سرود دانش آموزان بنیاد، رنگین شده بود. وقتی ترانه ها به زبان های انگلیسی، دری و پشتو توسط دانش آموزان خردسال اجرا می شدند، همه به این استعدادها آفرین می گفتند و با شوق و شادی برای تشویق آن ها کف می زدند و با لبخند و هیجان از ته دل شادی می کردند.

 شادی، گمشدۀ شهر ما است. کمتر بهانه ای را می‏ توان یافت که گرد هم آییم و شادی نماییم. آن روز، کارته سخی غرق شادی شده بود، مثل بامیان، همه گرد هم آمدند، بدون هیچ دغدغه اي کف زدند، خندیدند و شادی نمودند. دختران و بانوان در این برنامه نقش پررنگی را بازی می کردند. یکی از جذاب ترین بخش این برنامه، رقابت بانوان خیاط بود. بانوانی که در این جا خیاطی آموزش دیده بودند، خلاقیتهای خویش را به نمایش گذاشته بودند و براساس یک داوری، سه لباس ازسه بانوی خیاط، در این رقابت، مقام های اول، دوم و سوم را کسب کردند.

حاجی عنایت علی زاده، بنیانگذار بنیاد آگاه در این برنامه سخن گفت.

او در سخنان خویش، اعتماد به نفس را زمینۀ پیشرفت و دستیابی به موفقیت های زندگی دانست.

 وی هم چنان ازشادی، تفریح و ایجاد بهانه های شادی خصوصا براي كودكان به عنوان رسیدن به روحیۀ عالی اجتماعی یاد کرد.

آقای علی زاده در ادامه سخنان خود از کارها و برنامه های نوید بخش دیگری که به همکاری بنیاد آگاه صورت می گیرد، نیز خبر داد.

 چاپ ویژه نامۀ مجلۀ اورال از خبرهای خوشی بود که آقای علی زاده برای اشتراک کنندگان محفل خبر داد. به گفتۀ آقای علی زاده، این ویژه نامه به شخصیت شهیر و پدر تاریخ معاصر افغانستان اختصاص دارد که در بخش فرهنگي مجله اورال تدوین شده است. کتابخانه شهید مزاری در دشت برچی از سوی بنیاد آگاه،یکی از کارهای بنیادی دیگری است که خبرخوش آن در این برنامه از سوی علی زاده به سمع اشتراک کنندگان رسید.

براساس گفتۀ آقای علی زاده،این کتابخانه بر اساس یک رایزنی جامع جمعی از فرهنگیان، تحصیل کردگان و جوانان، بر پایۀ کارهای بنیادی فرهنگی راه اندازی می شود.

قرار اطلاع، ویژه نامه مجله اورال با نوشته های دانشمندان و قلم زنان شناخته شدۀ کشورآمادۀ چاپ است.

 استاد عزیزالله شفق، داکتر طاهر شاران، داکتر همت فاریابی، خانم صالحه سنجر، کسانی اند که در این ویژه نامه قلم زده اند و به کوشش نسیم ابراهیمی، خبرنگار مجله اورال در کابل و شماري از همكاران وي اين مجموعه اماده چاپ گرديده است.

خانم شیرزاد که از چند سال به این سو با بنیاد خیریه آگاه همکاری دارد و به عنوان آموزگار در این بنیاد فعالیت می کند، با دعوت گردانندۀ برنامه، به پشت میز خطابه آمد و مقاله ای را به خوانش گرفت.

وی در مقالۀ خود، زمینه هایی را که بنیاد آگاه ایجاد نموده است، فرصت خوبی برای پیشرفت، خود کفایی و سهم گرفتن زنان در فعالیت های اجتماعی وخانوادگي خواند.

علی فرهنگ، رییس انجمن دانشجویان نوید نو و یکی از جوانان با انگیزه، دیگر کسی بود که از شادی برنامه به وجد آمده بود. او این برنامه را نشانه ای از یک تغییر و امید دانست.

 ابراهیم ستاره، قهرمان طلایی، مربی و بنیانگذار رشته ورزشی رزمی «شوت بوکسینگ» در افغانستان نیز به پشت میز خطابه آمد و ضمن تشویق و فراخواندن تمامی اقشارجامعه اعم از دختران و پسران، ورزش را یکی از راه های خلق اعتماد به نفس و نجات از بدبختی های جامعه دانست.

 او با اشاره به وضعیت اسفبارمعتادان در روی جاده ها گفت:"یکی از راه های نجات یافتن از شر موادمخدر، رجوع به ورزش است".

 بخش پایانی برنامه به تقدیر دانش آموزان و کار آموزان بخش آموزشی بنیاد آگاه اختصاص یافته بود. برای اهدای لوح تقدیر برای دانش آموزان، از خانم بی بی حاجی، یکی از خانم هاي خیر و فعال درجامعه دعوت شد تا لوح تقدیر و جایزه ای را که برای برندگان رقابت خیاطی مد نظر گرفته شده بود، اهدا نماید.

به سه تن از بانوانی که لباس های شان در رقابت برنده شده بودند، تقدیرنامه و جایزه اهدا شد.

 ابراهیم ستاره، علی فرهنگ، خانم سمیرا (استاد خیاطی در بنیاد آگاه)، خانم شیرزاد استاد در بنیاد آگاه، از کسانی بودند که برای اهدای لوح تقدیربرای دانش آموزان دعوت شده بودند.

 دانش آموزان زبان انگلیسی، دانش آموزان بخش هاي ديگر و کار آموزان خیاطی، که یک بخش آموزشی خویش را به پایان رسانده بودند نیز کسانی بودند که مورد تقدیر قرار گرفتند.

پیش از این نیز، بنیاد آگاه بیش از 600 کار آموز را در بخش های نلدوانی و برق کشی ساختمانی و کمپیوتر آموزش داده بود و در یک محفل با شکوه، برای آنان شهادت نامه کار آموزی اهدا کرده بود.