کمک ها بنیاد اگاه در ماه رمضان

 وقتی به شهر کابل، در این شهر پر جنب و جوش و پر ازدحام، گام بگذاری، شهر را افسرده و پریشان می بینی. اگر دقت نمایی، آدم های این شهر حیران و سرگردان اند. همه «در جستجوی نان» اند و نان، گم شده ی شهر شده است. در جاده های کابل، کودکانی را می بینی که با حالت پریشان، یکی دستمال به دست دارد، از پشت موتر می دود تا شیشه ی آن را پاک نماید و پولی دریافت نماید، دیگری قطی ای به دست دارد، دروازه های دکان‌ها را دق الباب می‌نماید، اسپند دود می کند تا به باور خودش هم دکان را از شر حسودان نجات دهد و هم پولی دریافت نماید، در جای دیگر، کودکی را می بینی که به خاطر زنده ماندن، بُشکه های کوچک آب را به دوش می کشد و بالای قبرها آب می پاشد، اما هنگامی که آن ها با بی مهری مواجه می شوند و پولی دریافت نمی توانند، نا امیدانه و غمگین بر می گردند و در گوشه ای می نشینند. کارگران بی کار سر چوک، از همه افسرده تر اند، در انتظار کار به سر می برند. نبود کار و عدم تداوم کاری به دلیل نداشتن پیشه و حرفه ای مشخص، افسرده گی آن ها را دو چند می سازد. وقتی به چهره های آن ها نگاه می کنی، از چهره های آن ها افسرده گی و نا امیدی می بارد، نا امیدی از زنده گی و زنده ماندن. شاید مدت ها است که لبخندی در لبان شان نقش نبسته است. روز های آخر ماه رمضان و آمدآمد عید است، روزهایی که همه می خواهند شاد باشند. اما برای تعدادی، این روزها، چندان روزهای شاد و شادی آور نیست. دشواری های روزگار، شادی را از زنده گی آن ها ربوده است. آن ها هردم به فکر این اند که چگونه روزهای خوشی عید را سپری نمایند و چگونه تمام اعضای خانواده برای لحظه ای کنار هم شادی نمایند. اما مضیقه ی روزگار، هردم لحظه های شادی عید را از سر آن ها می رباید. ولی باید به خاطر داشت که کسانی نیز وجود دارند که خود را شریک غم و شادی همنوعان خویش می دانند و در پی ایجاد شادی اند و تلاش می ورزند تا غبار غم و نا امیدی را از چهره های غمگینان شهر بربایند و احساس زنده گی خلق نمایند. «بنیاد خیریه آگاه» با همکاری و حمایت شخصیت های خیر مدتی است در پی همکاری با ماتم زده گان و افتاده گان شهر شده است، اینبار در فصل شادی عید، با برنامه های متنوع اش برای تعداد زیادی از نا امیدان شهر، احساس زنده گی و شادی خلق کرده است. عیدیِ کودکان بنیاد خیریه آگاه، از بدو تاسیس اش تا کنون ده ها کودک نیازمند را زیر چتر حمایت خویش قرار داده است. این بنیاد، بر علاوه آموزش و پرورش کودکان نیازمند که از هدف اصلی آن می باشد، برای آن ها و فامیل شان کمک های مالی نیز می نماید. بنیاد آگاه به سلسله همکاری هایش برای کودکان، روز چهارشنبه 26 ماه رمضان برنامه ای را زیر عنوان «عیدانه» در مرکز این بنیاد، تدارک دیده بود که در آن برای تمام کودکان مورد حمایت خویش شیرینی باب، از قبیل کیک و کلوچه عیدی هدیه نمود تا فامیل‌های این کودکان نیز مثل بقیه شهروندان، در روزهای عید سفره های شان را رنگین سازند و سهمی از شادی عید داشته باشند. کمک‌های مالی نبود کار، عدم برنامه منسجم اقتصادی از جانب دولت، جنگ که خیلی از فامیل ها نان آور خویش را از دست داده اند و از دست می دهند و ده ها موارد دیگر سبب شده است که گراف فقر و ناتوانی اقتصادی را در افغانستان بالا ببرد. کمک با فامیل های بی بضاعت و نیازمند از دیگر اهداف اصلی بنیاد خیریه آگاه می باشد. این بنیاد تا هنوز موفق شده است ده ها فامیل را زیر چتر حمایه خویش در آورد و با آن ها کمک های مالی نماید. این بنیاد، به روز چهارشنبه 26 ماه رمضان مطابق با 1 اسد 1393 برای 32 فامیل نیازمند مواد خوراکه امداد نمود. این کمک شامل یک بوری آرد، یک قطی روغن و دو نوع برنج بود که برای هر فامیل تحویل داده شد. یکی از مسئولین بنیاد گفت که فامیل ها پس از بر رسی دقیق شناسایی می شوند که آیا نیازمند هستند یا نه؟ سپس مستحق کمک بنیاد شناخته می شود. وی همچنان افزود که این سومین بار است که از آغاز سال 1393 تا کنون برای نیازمندان کمک صورت می گیرد، وی می گوید بار اول 10 فامیل کمک دریافت نموده بود، در دور دوم برای 20 فامیل کمک صورت گرفت و این بار (بار سوم) 32 فامیل از کمک های این بنیاد بهره مند شده اند. عاقله، زن جوانی است که با شوهر مریض اش در خانه کرایی زنده گی می نماید. شوهرش به دلیل مریضی که دارد نمی تواند کاری انجام دهد. عاقله می گوید: «شوهرم مریض است، کار نمی تواند، خودم هم حرفه ای بلد نیستم که کاری نمایم و لا اقل نصفی از مخارج روزانه ام را در یافت نمایم». عاقله با آنکه از دریافت کمک های بنیاد آگاه خوشحال شدده است اما نا امیدی از زنده گی و دشواری روزگار در چهره اش موج میزند، لبخند سردی به لبانش نقش می بندد. غلام حسین پیر مردی است که تند تند نفس می کشد، عصا به دست دارد و از درد کمر شکایت می نماید و در صف دریافت کننده گان کمک ایستاده است. وقتی نزدیک او می روم، شکایت از روزگار را شروع می کند و می گوید من نمک فروش بودم، اکنون معلول و معیوب شده ام، مریضی نفس تنگی دارم، کمرم هم درد می کند، کارم را از دست داده ام اما زن و بچه ام از من نان می خواهند. ما پنج نفر در یک فامیل زنده گی می نماییم. او با تندی می گوید: دولت در غم بیچاره ها نیست، هیچ خبر ندارد که چی کسی از گرسنگی می میرد، خدا آدمای خیر خواه را از بین ما نگیرد. کمک های نقدی وقتی به سرچوک، آنجا که کارگران گرد می آیند تا به سویی برای کار روند، نگاهی بیاندازی، می بینی تعداد زیادی از آن ها پس از ساعت ها انتظار بدون کار و نا امیدانه به خانه های شان بر می گردند و یا خیلی از کسان دیگر را می بینی که با کراچی های شان در کوچه پس کوچه های شهر به دنبال کار می گردند اما دستمزدی که کفایت روزگار شان را بنماید دریافت نمی توانند مجبور می شوند با اعصاب آشفته به خانه های شان بر گردند. بنیاد خیریه آگاه در یک اقدام بشر دوستانه در حوالی روزهای عید، روز پنجشنبه 27 ماه رمضان مطابق 2 اسد 1393 مبلغ 500000 پنجصدهزار افغانی برای ده ها تن از کارگران شهر کمک های نقدی توزیع نمود. هنگام توزیع این کمک ها، فورمه های ثبت نام که باید مشخصات، تعداد اعضای فامیل و دلیل مشکل اقتصادی شخص دریافت کننده کمک در آن درج می شد نیز برای آن ها توزیع شد. مسئولین بنیاد آگاه گفتند که هدف از توزیع فورمه این است که شخص نیازمند پس از خانه پوری این فورمه یک کارت از این بنیاد دریافت می نماید تا در آینده تحت حمایت بیشتری قرار گیرد واز برنامه های توانمند سازی بنیاد نیز مستفید شود. مسئولین بنیاد آگاه پیش از توزیع کمک ها هنگامی که برنامه های این بنیاد را توضیح می داد از برنامه ی توانمند سازی بنیاد برای فامیل های نیاز مند خبر داد. در صف در یافت کننده گان کمک، کودکی 14-15 ساله را که یک بورس پالشگری بوت به دست داشت، دیدم. وی می گفت که دانش آموز صنف هشتم مکتب است، اما به دلیل ناتوانی اقتصادی روزهای دشواری را سپری می کند، پس از مکتب در جاده های شهر به پالشگری بوت می پردازد. از این طریق برای خود و فامیل خود تامین آذوقه می کند. وی گفت که حتما در برنامه توانمند سازی بنیاد آگاه شرکت می کند و یک حرفه یاد می گیرد تا در آینده کاریابی برایش آسان شود. برنامه توانمند سازی ضرب المثل مشهوری است که می گویند : «بجای انکه به کسی ماهی دهی، باید ماهی گرفتن را یاد دهی». بنیاد خیریه آگاه بر علاوه ی آنکه برای مردم کمک می نماید، می خواهد کارشیوه ی در آمد زایی را نیز برای مردم یاد دهد. آقای علی زاده مسئول بنیاد خیریه آگاه در این مورد گفت: «تا زمانیکه متکی به خود نباشیم و به پای خود ایستاد نباشیم، وضعیت اقتصادی ما تغییر نمی کند، ما باید یک حرفه را یاد بگیریم تا به ساده گی و سهولت کار نماییم». برنامه توانمند سازی بنیاد آگاه که قرار است در آینده ی نزدیک شروع شود در نظر دارد برای آقایان حرفه های چون نجاری، مستری گری، فلزکاری، گچ کاری و ... و برای خانم ها حرفه ی خیاطی را آموزش دهد. افتتاح آموزش خیاطی صبح روز چهارشنبه 1 اسد 1393 با حضور ده ها خانم کار آموز، حاجی عنایت علی زاده برنامه آموزش خیاطی بنیاد آگاه برای بانوان را رسما افتتاح نمود. آقای علی زاده که در این مراسم سخن می گفت بیان داشت، «بنیاد آگاه به سلسله فعالیت فرهنگی، خدمات معارف و کمک به نیازمندان، اینبار بر خود ملزم دانست تا برنامه آموزش خیاطی را برای شما بانوان راه اندازی نماید». وی هم چنان افزود، هدف اصلی همیشه کمک نیست ما تلاش می کنیم که کاری انجام دهیم تا مردم خودش به پای خود ایستاد شود. انجام کار های مسلکی جزء اصلی بازار کار پنداشته می شود. نداشتن پیشه و حرفه ای مشخص از مشکلات حاد مردم در کابل و ولایات دیگر می باشد. کار اگاهان یکی از دلایل بیکاری و عاید کم مردم را نداشتن پیشه و حرفه ای مشخص می دانند. برنامه توانمند سازی بنیاد آگاه که بر هدف مسلکی سازی کار مردم استوار است از کمک های بنیادی برای مردم می باشد. این کار بنیاد آگاه از جمله کارهای «بنیاد سازی» می باشد که در مسلکی سازی بازار کار، سازنده گی بزرگی را به میان می آورد. وی در اخیر فعالیت و کمک های بنیاد را از برکت حمایت های مالی شخصیت های خیر که نمی خواهند نام شان گرفته شود عنوان نموده از حمایت و اعتماد آنان به این بنیاد ابراز امتنان و تشکری نمود.