مشاركت مردم در انتخابات افغانستان بسيار باشكوه، مهم و تاريخي بود. این كه نتيجه، جنجالي و باعث تكليف در چرخه زندگي مردم شد و قدرت بامتانت، صفا، صميميت و به دور از جنجال دست به دست نشد؛ پديده ای ناراحت كننده بود. اي كاش سياسيون ما با درايت و بزرگواري به انتخاب و حكميت مردم قناعت مي كردند و قدرت در يك شرايط مناسب و زمان لازم دست به دست مي شد. ملت افغانستان تا قبل از فصل جديد؛ طعم و لذت تنفس در فضاي آزاد سياسي را نچشيده بودند. از شكل گيري جغرافياي كنوني افغانستان تا امروز بيشتر از صد و بيست سال مي گذرد، در اين مدت تقريبا هفتاد و پنج سال آن حكومت هاي ديكتاتوري و خانداني با همه ناهنجاري هايش بود. بيشتر از سه دهه ديگر نيز جنگ هاي متعدد و خونين سرنوشت اين كشور را ويراني، فقر و عقب ماندگي رقم زد. حيات فزيكي، سلامت جسمي، توان اقتصادي، سرمايه هاي فكري و فرهنگي جامعه را نابود و يا منزوي ساخت. يعني طي تقريبا صد و سي سال گذشته فقط همين چهارده سال است كه مردم مجال و فضاي نسبي براي زندگي آزدانه و ابراز نظر و عقيده يافته اند. گرچه ظرفيت و حمايت هاي جهاني سخاوتمندانه مجال خوبي براي ترقي كشور بود. ولي دخالت همسايه هاي شرور، ضعف حكومت و دلبستگي اغلب مديران اجرايي به منافع شخصي، خانوادگي، حزبي و سمتي فرصت عظيم، بي نظير و طلايي چهارده سال را نيز هدر داد. تداوم حضور، حمايت و كمك هاي هنگفت و بي دريغ جامعه جهاني طي چهارده سال گذشته ميتوانست افغانستان را در مسير امنيت كامل، رفاه دايمي و پيشرفت مطلوبي قرار دهد؛ اما ضعف مديريت و عدم انگيزه خدمت به كشور و مردم اين فرصت طلايي را ضايع نمود. با آنهمه مزه و لذت فضاي آزاد و فروريختن زنجيرهاي خفقان سياسي و فكري در فصل جديد، باعث شد تا مردم در همه مسايل و پروسه هاي ملي حضور و جانفشاني داشته باشند. در امور بازسازي و نوسازي، تحصيل و ورزش، فرهنگي و اجتماعي افتخارات بسياری خلق نمايند. حضور پرشور و حماسي در چهار انتخابات رياست جمهوري و شوراهاي ولايتي، پارلماني و سنا نشان از عمق علاقه، تعهد و اميد مردم نسبت به فضاي باز و نوين كنوني ميدهد. ولي خويشاوندگرايي، فسادپروري و عدم دلسوزي لازم براي مديريت مانع ايجاد رابطه عاطفي مستحكم بين مردم و حكومت شد. اين امر سبب تضعيف پايه هاي حكومت گرديد. رييس جمهوري كه طي چهارده سال با حمايت نظامي و سياسي مستقيم ده ها كشور مطرح و نيرومند جهاني و كمك هاي اقتصادي مافوق تصور،افتخار رياست بر طلايي ترين دهه افغانستان معاصر را برعهده داشت مي بایست از اين امكانات سرشار به نفع كشور و ملت استفاده مناسب مي كرد. نفع شخصي چند ده نفر را به منافع علياي ملت و كشور مقدم نمي دانست. سو استفاده جويي ها از امكانات و ظرفيت هاي كشور چنان عريان و به پيمانه وسيع صورت نمي گرفت. رشوه ستاني و زراندوزي در اولويت كاري خيلي از مديران و روساي نهادهاي حكومتي قرار نمي گرفت. نهادها و اغلب ادارات دولتي آغشته و غرق در فساد نمي گرديد. ولي همه ی این هاصورت گرفت. لذاست كه روحيه ميهن پرستي، حس خدمت به وطن و مردم در ميان نخبگان فرهنگي، فكري و سياسي نيز صدمه ديد. امروزه اندك نخبگاني هستند كه براي كشور و به خاطر منافع مردم تلاش و تقلا می كنند و بدون در نظرداشت منفعت شخصي قدم و قلم می زنند. به نظرم حكومت گذشته ميراث مطلوب در حكومتداري، بازسازي، فرهنگ وطن پرستي و زنده نگه داشتن حس ميهن دوستي در جامعه به جا نگذاشته است. در هرصورت تاريخ در قبال هريك از شخصيت هاي مطرح قضاوت لازم خودش را خواهند نمود. حكومت جديد- حكومت كنوني (وحدت ملي) خوب است از تاريخ معاصر و همين طور خوبي ها و بدي هاي يك و نيم دهه گذشته بياموزند و كوشش نمايند تا كشور و سرنوشت مردم را در مسير مطلوب و شايسته اي قرار بدهند. با روحيه و عمل وطن پرستانه، حس گمشده ميهن دوستي و خدمت به مردم را در جامعه احيا كنند. اينكه مردم در يك و نيم دهه گذشته با تمام بي توجهي ها و كم كاري هاي حكومت قبلي آمدند و با شوق و ذوق، زن و مرد، پير و جوان در اقصا نقاط كشور در انتخابات سهم گرفتند و راي شان را به صندوق ها ريختند. اين نهايت علاقه مردم نسبت به دموكراسي و حفظ فضاي باز سياسي است. هيچ قوت، هيچ شوق و هيچ دلبستگي ای غير از آن وجود نداشت كه مردم اين گونه در انتخابات رياست جمهوري و امثال آن در دوره هاي گذشته شركت كنند. اين شوق و علاقه را فضاي باز سياسي در مردم به وجود آورده است. بنابراين وظیفه‌ى حكومت در توجه به اين ظرفيت، وظیفه‌ى سنگینى است و همين طور در حكومت منتخب، مسئولیت به معناى کام جوئى و سواستفاده جويي و زراندوري از قدرت نیست؛ به معناى پذيريش زحمات خدمت به مردم است؛ در حالي كه ملت با آتش انتحار شب را به سر و با صداي انفجار صبح را آغاز كنند، گراني و نبود كار و كاسبي رمق از دمار مردم ربوده باشد، ولي حكومت منتخب حتا در چنين وضيعتي طي سه ماه گفتگو كابينه را اعلان نتوانند باعث تاسف و در كارايي و كاميابي آن جاي سوال هاي بسيار را خلق كرده است. بنابراين دولتمردان حاكم به خاطر قدرت طلبي و اضافه ستاني نبايد بيشتر از اين رنج و درد مردم را افزايش دهند. بايد اشخاص پاك، صادق، دلسوز و لايقي را به تناسب عدالت و با در نظرداشت استحكام پايه هاي وحدت ملي زودتر معرفي كنند. كابينه ی كارا، مفيد و دلسوزي را شكل بدهند و بسيار عاجل براي تامين امنيت و فراهم سازي رفاه و آسايش مردم اقدام و عمل نمايند. تامين امنيت، اساسي ترين ضرورت و حياتي ترين نياز مردم است كه دشمنان و برخي همسايه هاي شرور جبهه‌ى گسترده و استراتيژي خصمانه‌اى را تا كنون به نمايش گذاشته و افغانستان را با مشكلات فراواني مواجه نموده اند. تلاش رئیس جمهور جديد از طریق فشار بالاي كشور پاكستان توسط متحدين منطقوي و بين المللي اقدام خوبي است كه تا كنون براي آوردن امنيت در افغانستان صورت گرفته است؛ افزايش فشارهاي بيشتر از مسيرهاي مختلف من جمله به واسطه سازمان ملل متحد، امريكا و اروپا بر موثريت اين ديپلماسي مي افزايد؛ چرخه اين فشارها زماني مكمل خواهد گرديد كه از تمام افغاني هاي ساكن در كشورهاي مختلف تقاضا گردد تا دست به اعتراضات هماهنگ و جهاني برعليه سياست هاي خصمانه پاكستان در قبال افغانستان بزنند. در صورت اعتراض هماهنگ، گسترده، طولاني مدت ملي و جهاني افغان ها؛ پاكستان توان تداوم سياست انفجار و انتحار و تجاوز بر افغانستان را از دست خواهد داد. دق الباب محاكم بين المللي براي رسيدگي به حمايت پاكستان از انفجار، انتحار و كشتار در افغانستان فشار خوبی است كه در صورت يك ديپلوماسي روشن بسيار مفيد ميتواند باشد. البته در اولويت كاري براي تامين امنيت اقدامات ذيل نيز حایز اهميت و ضروري است: ١- پاك سازي نيروهاي كشفي و امنيتي از فساد و نفوذي هاي دشمن ٢- حساب گيري و بازپرسي در قبال حوادث از مسوولين مربوطه ٣- تامين نيازمندي هاي تجهيزاتي و رفع نيازمندي هاي مادي منسوبين نهادهاي امنيتي ٤- ايجاد و ارتقاي حس همكاري عمومي بين مردم و نيروهاي امنيتي ٥- استفاده از ظرفيت هاي خوب و موثر محاربوي نيروهاي بين المللي مستقر در كشور ٦ - تطبيق قانون و محاكمه نمودن خشونت پيشه گان و همكاران آنان در نهادهاي دولتي و ملكي

• < قبلی
• بعدی >