چالش صدریان برای ایران در عراق

روز جمعه، ۱۵ جولای صدها هزار نفر از نمازگزاران وفادار به مقتدی صدر در مراسم نماز جمعه بغداد شرکت کردند تا قدرت سیاسی صدریان  را نشان بدهند.
حضور گسترده مردم به رغم گرمای شدید و در غیاب حضور مقتدی صدر صورت گرفت.
مقتدی صدر در توییتر خود نوشت: «خدا را به خاطر این پیروزی بزرگ سپاسگزارم... از مومنان سپاسگزارم.»
تحلیلگران، نماز جمعه گذشته را  اقدامی از سوی مقتدی صدر برای قدرت نمایی و  پس از خروج از روند سیاسی، و ارسال این پیام به  رقیبان داخلی و خارجی صورت گرفته است.
برخی از تحلیلگرانی مسایل عراق  هشدار دادند که گردهم آیی بزرگ  برای نماز جمعه در این فضای پر التهاب  کنونی می‌تواند به درگیری‌های مسلحانه بین طرفداران صدر و  گروه های طرفدار ایران  تبدیل گردد.

استعفای صدریان از پارلمان
ایران از استعفای جنبش صدر از پارلمان عراق استقبال کرده است، همانطور که پوشش رسانه‌های ایران نشان می‌دهد. ایران پیوسته در برابر تلاش‌های صدریان برای کنار گذاشتن نیروهای سیاسی همسو با خود از دولت مقاومت کرده بود، کاری که صدری‌ها برای انجام آن تلاش کردند. سفرهای عالی رتبه ایران مانند اسماعیل قاآنی، فرمانده تیپ قدس، تلاش کرده بود به مصالحه ای دست یابد که مشارکت این نیروها در دولت را تضمین کند، اما توافقی حاصل نشد.

بنابراین استعفای صدری ها توسط ایران به عنوان فرصتی برای تشکیل دولتی شامل جناح های مورد حمایت ایران و همچنین نیروهای سنی و کرد تلقی می شود، به ویژه که دومی ها گزینه انحلال پارلمان را رد کرده اند. کرسی های خالی شده توسط نمایندگان صدری پارلمان توسط نامزدهای نایب قهرمان در انتخابات پر می شود که برخی از آنها نماینده جناح هایی هستند که با صدریان ائتلاف کرده بودند. بنابراین، تشکیل دولت جدید ممکن است کار آسانی نباشد. علاوه بر این، استعفای صدری ها منجر به فروپاشی ائتلاف "نجات ملت" شده است که شامل صدری ها، حزب دمکرات کرد و ائتلاف به ریاست محمد حلبوسی و خامس الخنجر می شود. ایران از این تحول استقبال می کند، زیرا دریافته بود که این اتحاد و شخص مقتدی صدر به دنبال گسترش فضای عراق برای مانور و گسترش روابط خود با بقیه کشورهای  به ویژه در حوزه خلیج  به بهای روابط با ایران هستند.

ایران به وضوح دریافته است که استعفای صدریان نشان دهنده قدرت قوی آن بر سیاست در عراق است. غیرقانونی‌شدن هرگونه عادی‌سازی روابط با اسرائیل توسط پارلمان عراق، از سوی ایران به‌عنوان پیامی مستقیم به قدرت‌های منطقه‌ای و بین‌المللی تلقی می‌شود که هنوز در مورد آینده عراق حرف آخر را می‌زند. با این حال، نشانه هایی وجود دارد که نشان می دهد نفوذ ایران در عراق با چالش هایی مواجه است که از جمله آنها می توان به نتایج انتخابات پارلمانی اکتبر گذشته اشاره کرد. نخست وزیر کنونی عراق همچنین به دنبال گسترش گزینه های خود با تقویت روابط با کشورهای عربی مانند امارات، عربستان سعودی، مصر و اردن است.

ایران بر این باور است که عمیق‌تر شدن بحران سیاسی عراق در برخورد با قدرت‌های بین‌المللی به‌ویژه کشورهای غربی در خدمت دستور کار این کشور است. ایران معتقد است که می‌تواند با نشان دادن قدرت بالا بردن هزینه‌های تحریم‌ها و فشارهای غربی از طریق شعله‌ور کردن بحران‌های منطقه‌ای که از عراق شروع می‌شود، تشدید تنش احتمالی بین اسرائیل و حزب‌الله لبنان و ممانعت از تمدید آتش‌بس، به غرب فشار بیاورد. در یمن به عبارت دیگر، پاسخ ایران به فشار غرب تنها محدود به برنامه هسته‌ای ایران نخواهد بود، بلکه با تهدید منافع نیروهای متخاصم با ایران، به کل منطقه گسترش خواهد یافت و وضعیت بین‌المللی پیچیده‌تر از جنگ اوکراین را تشدید می‌کند.

با این وجود، عجله برای ایجاد یک دولت جدید پس از استعفای صدریان همچنان می تواند یک قمار مخاطره آمیز باشد. مشکلاتی که این دولت باید با آن دست و پنجه نرم کند قابل توجه است و عدم رسیدگی به آنها می تواند منجر به طغیان مجدد اعتراضات در خیابان شود. خود صدری ها ممکن است به بسیج اعتراضات مردمی متوسل شوند که می تواند موقعیت جناح های شرکت کننده در دولت را بیشتر تضعیف کند. بنابراین ایران ممکن است به دنبال دستیابی به توافق با مقتدی صدر، تغییر موضع و تسهیل تشکیل دولت جدید باشد.