حیف‌ومیل و خویش‌خوری کمک‌ها در سایه‌ی حکومت طالبان؛ مناطق هزاره‌نشین عمداً از کمک‌ها محروم می‌شوند

حکومت سرپرست طالبان، با انحصار قدرت و تک‌روی کشور را به‌سوی بحران مالی و اقتصادی کشانده است. در زیر سایه‌ی حکومت سرپرست این گروه، مردم دچار اوضاع سخت اقتصادی هستند.

پس از سقوط نظام پیشین بسیاری از منابع کاری از قبیل: رسانه‌ها، شرکت‌ها، مؤسسات خارجی و ... از فعالیت باز ماندند و با مسدود شدن آن‌ها، صدها کارگر شغل خود را از دست داده و بی‌کار شدند. این امر باعث افت اوضاع اقتصادی مردم شده است. یافتن نان شب و روز، دغدغه‌ی بزرگیست که ذهن مردم را آشفته و حیران ساخته است.

قرار آخرین بررسی دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد، در سراسر افغانستان ۲۴.۴ میلیون از باشندگان این کشور نیاز به دریافت کمک‌های بشر دوستانه دارد. با درنظرداشت نفوس مجموعی کشور، این رقم آمار بلند را نشان می‌دهد و تقریبآ ۹۰% مردم افغانستان نیاز به دریافت این کمک‌ها دارند.

با توجه به وضعیت بحرانی اقتصادی مردم کشور، سازمان ملل و کشورهای مربوط به آن، کمک‌های بشر دوستانه را در اختیار افغانستان قرار داده‌اند.

گزارش‌ها نشان می‌دهد که شهروندان کشور از روند توزیع کمک‌های بشردوستانه‌ی سازمان ملل شکایت دارند. طی گزارشات و نوشته‌های که از سوی کاربران فیسبوک به نشر رسیده است، در روند توزیع کمک‌های بشردوستانه، عدالت در نظر گرفته نشده است و هم‌چنان بسیاری از این کمک‌ها از طرف حکومت طالبان و اشخاص مربوط به این گروه حیف و میل شده است.

در کنار این بیش‌ترین کسانی که این کمک‌ها را دریافت می‌کنند، اشخاص مسلح وابسته به طالبان است.

با وجودیکه مردم هزاره نسبت به دیگر اقوام کشور از وضعیت بد اقتصادی برخوردار هستند، این مردم از دریافت کمک‌های بشردوستانه محروم مانده‌اند و یاهم حداکثر حقوق آن‌ها از طرف اعضای مربوط به گروه طالبان حیف و میل شده است و حداقل کمک‌ها به دسترس این مردم قرار گرفته است. این در حالی‌است که در مناطق دیگر، حداکثر این کمک‌ها به اختیار مردم قرار گرفته است.

عبدالکریم"مستعار" یکی از باشندگان ناحیه سیزدهم شهر کابل می‌گوید که اعضای مربوط به گروه طالبان بوری‌های آرد و روغن را در ساحه‌ی توزیع کمک‌ها، به قیمت نازل‌تر از بازار به فروش می‌رسانند. وی می‌افزاید که من از ساحه‌ی توزیع کمک‌های بشردوستانه واقع در چهارمین کوچه‌ی شرقی مکتب عبدالرحیم شهید، مربوط حوزه هجدهم پلیس، دو مورد بوری آرد را به قیمت ۲۱۰۰ افغانی خریداری کرده‌ام.

از سویی دیگر باشندگان غرب کابل شاکی هستند و می‌گویند که اشخاص مستحق از دریافت کمک‌های بشر دوستانه محروم مانده‌اند. این مردم می‌گویند که حکومت سرپرست طالبان، غرب کابل را از حقوق برابر شهروندی محروم ساخته‌اند و کمک‌های بشر دوستانه که حق نیازمندان این منطقه است، حیف میل می‌شود و یا هم به کسانی دیگر (اشخاص مسلح وابسته به گروه طالبان) توزیع می‌شود.

این در حالی است که توزیع کمک‌ها در نقاط دیگر (مناطق غیرهزاره‌ها، عمدتا مناطق پشتون‌نشین) پر رنگ به نظر می‌رسد و تقریبآ تمام مردم به شمول نیازمندان و بی‌نیازان، به دریافت این کمک‌ها دسترسی پیدا کرده‌اند.

قرار گزارش‌های به نشر رسیده از صفحات مجازی، در سایر ولایات کشور"پول نقد" توزیع می‌شود. این کمک‌های نقدی فقط به اشخاص وابسته به گروه طالبان و مربوط به قوم پشتون بر می‌گردد. پول‌های نقدی توزیع شده نسبت به کمک‌های که در مناطق مرکزی و غرب کابل به دسترس بعضی مردم قرار گرفته است، بسیار گزاف و غیر قابل مقایسه می‌باشد.

عزیز‌الله"مستعار" باشنده‌ی شهرک مهاجرین ولایت غزنی به مجله‌ی اورال می‌گوید که کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد در ولایت غزنی مختص به قوم پشتون و اشخاص وابسته به طالبان است. وی می‌گوید: با وجود این‌که در ولایت غزنی مردم هزاره دچار اوضاع سخت اقتصادی هستند و بسیاری از خانواده‌ها نان شب و روز خود را به مشقت فراوان پیدا می‌کنند، این مردم مستحق کمک شناخته نشده است. قرار گفته‌های عزیزالله، طالبان در ولایت غزنی گفته‌اند که کمک‌های بشر دوستانه مربوط به خانواده‌های مجاهدین است. کسانی که بیست سال در کوه‌ها و سنگر‌های جنک گرسنگی و مشکلات را تحمل کرده‌اند، مستحق دریافت این کمک‌ها می‌باشد.